Fast Moving Targets presents: SXSW21

Door Marianne van Leeuwen

Ik keek Plastic is not the problem, een paneldiscussie over wat te doen met de plastic soep in de oceanen. Je schrikt toch elke keer weer van de omvang van het probleem. In het panel zat iemand van The Great Sea Project en die liet zien wat hij bij een opruimactie zoal uit zee haalt; bergen en bergen plastic op een tropisch strand. Jaarlijks wordt naar schatting zo’n 635.000 kilo plastic gedumpt in zee en Inmiddels zijn er daar er hele eilanden van plastic. Als we zo doorgaan zit er over een paar decennia meer plastic dan dieren in de zee.

Plastic staat symbool voor alles wat er mis is met onze maatschappij; we consumeren ons suf en we gaan letterlijk over all grenzen van de planeet heen. Plastic geeft ook onbehagen; zelfs mensen die graag iets willen doen aan het milieu komen terug uit de supermarkt met een tas vol wegwerpverpakkingen. Gelukkig doen leuke oplossingen als Pieter Pot het inmiddels heel goed.

In het panel werd benadrukt dat plastic eigenlijk juist een waardevol materiaal is, met een beperkte voetafdruk. Helaas zijn we het vooral gaan zien als iets dat je na eenmalig gebruik weggooit. Slechts 9% van al het plastic wordt gerecycled. De boodschap was dus: Don't let it go to waste.

Daarvoor is regulering nodig, want tot nu toe worden productenten niet echt aangemoedigd om plastic terug te dringen of beter te gebruiken. Bovendien is de lobby van bestaande belangen heel sterk en krijgen bedrijven uit de fossiele industrie alle kans om mee te beslissen over regelgeving.

Hoe dan? Volgens het panel moeten we vooral gaan samenwerken. Niet meer vingerwijzen, maar kijken naar wat wel kan. Be better, but not perfect. Polarizing views can bring change, but it's the middle ground where action happens. Een mooi voorbeeld is Litterati, een crowdsourcing initiatief om vuilnis op te ruimen en in kaart te brengen. In Nederland doet de Zwefinator iets soortgelijks. Deze man noemt zichzelf een "vrolijke strijder tegen zwerfaval en plastic soep". En dat brengt me op mijn punt: er mag af en toe wel wat humor en luchtigheid in de business van het redden van de wereld. Het is allemaal al zwaar genoeg. Een mooi voorbeeld daarvoor is The happy activist, een site met "goeie acties waar je blij van wordt". Volgens eigen zeggen: Een grassroots (daar is die term weer!) podium voor parttime wereldverbeteraars. Samen helpen we duurzame initiatieven aan meer bereik. En de rest van Nederland aan een beter humeur". :)

Door Michiel Berger

De officiële titel van deze talk is "Why do we fear innovation?" maar het ging over veel meer aspecten van innovatie dan alleen die angst. Lastig om een gesprek van een uur samen te vatten, wellicht wordt dit een wat lang stuk, maar ik vond het erg goed en het is ook om het voor mezelf een aantal punten vast te leggen. De vorm was vraag-antwoord, en behalve Harari was ook actrice & neurowetenschapper Mayim Bialik aan het woord. 

Welke veranderingen zie je door de pandemie? Vooral het inzicht in wat het belang is van menselijk contact. Menselijke aanraking en (niet-technologische) interactie is niet te vervangen. En mensen gaan na deze pandemie weer gewoon knuffelen, net zoals we na de aids epidemie ook nog steeds seks hebben. 

Waarom zijn we bang voor veranderingen? Het is vaak ongemakkelijk om nieuwe dingen te leren. En 99% van de nieuwe dingen gaan ook gewoon niet goed, zoals mutaties in biologie, en startups in het bedrijfsleven. In het algemeen geven revoluties in eerste instantie ellende. De meest succesvolle revoluties zijn diegene die relatief weinig veranderden. De Amerikaanse 'revolutie' is succesvoller gebleken dan de communistische, omdat er minder tegelijkertijd is veranderd. En ook belangrijk om vast te stellen: Veel revoluties zijn niet in het belang van het volk, maar van de politiek leider. De agrarische revolutie, een stokpaardje van Harari, bood de de bevolking weinig voordelen. Harder werken, slechtere voeding, introductie van ziektes, en alle sociale en politieke ongelijkheid die het gevolg was van de landbouw revolutie. Dus als je terughoudend bent over nieuwe tools of gadgets, dan heb je gelijk. Bialik voegt daar aan toe: De mate van aanpassing aan nieuwe dingen hangt erg af van leeftijd. 

Wat heeft de geschiedenis ons geleerd over desinformatie en samenzweringstheorieën rondom wetenschap? Ze bestaan altijd naast elkaar. Wetenschap zelf is nooit genoeg om de samenleving te beheersen, de 'waarheid' verenigt ons nooit, verhalen doen dat. En die verhalen hoeven niet waar te zijn; de meest succesvolle verhalen uit de geschiedenis waren ficties. Mensen kunnen tegelijkertijd rationeel en irrationeel zijn, dus wees daar niet bang voor. 

Toen het internet kwam dacht men: Nu komt er meer informatie voor iedereen, dus meer kennis, dus meer vrijheid. Maar nee, informatie is niet de waarheid. Fake news en fictie is ook informatie. De eerste bestsellers van de boekdrukkunst (16e eeuw) waren "Doe het zelf heksenjacht" boeken. Men zag wat er in dat boek stond als waarheid, want het stond in een boek. Het heeft lang geduurd voor men zich realiseerde dat dat niet altijd het geval is. Hopelijk leren we dat nu met internet sneller. 

Belangrijk om te weten is dat complexe processen in de hersenen, waarbij sociale, emotionele, culturele aspecten een rol spelen, niet op 1 plek in de hersenen gebeuren. Juist bij zulke zaken doen de hele hersenen mee, met veel ingewikkelde positieve en negatieve feedback loops. Dus daar is niet zomaar een simpele oplossing of vergelijking voor. 

Leidt meer automatisering tot een verbetering van productiviteit? Een van de dingen die je zou moeten doen met een nieuw idee is niet alleen de meest optimistische versie van het verhaal vertellen. Internet is daar een voorbeeld van, dit heeft de mensen zeker niet bij elkaar gebracht zoals in het begin werd gedacht. Het is natuurlijk voor een startup om het positieve verhaal uit te dragen, maar er moet ook ruimte zijn voor discussie over de gevaren. Innovaties als het mes en radio zijn daar voorbeelden van, zowel positief als negatief in te zetten. Het is eigenlijk raar dat een medische dokter een aantal cursussen over ethiek moet volgen, maar een ontwikkelaar dat niet hoeft. Terwijl zij de algoritmes maken die de maatschappij ook vormen. Ethics for Coders moet er zijn.

Wat hebben we geleerd in de afgelopen 20 jaar dat we kunnen gebruiken voor de komende 20 jaar? Niet naïef zijn. Beeld je in wat de door jou meest gehate politicus zou kunnen doen met jouw uitvinding. Neem daar echt tijd voor. En denk na over waar je überhaupt je hersenkracht op zet. De afgelopen decennia hebben de knapste koppen onderzocht hoe ze mensen kunnen laten klikken op advertenties en links. Waarom is dat nu wel opgelost, en is er bijvoorbeeld geen app om corruptie bij de overheid te kunnen detecteren (tik een naam in, en zie wie van z'n familie en vrienden deze persoon allemaal heeft aangesteld in overheidsbaantjes). De tech wereld maakt gebruik van onze zwaktes om ons te laten klikken, daar zouden we ons ook tegen moeten kunnen wapenen. Technologie die ons leert kennen, en ons waarschuwt: Pas op, dit is je zwakte, je wordt gemanipuleerd. En dat zelfs zou kunnen blokkeren, als een antivirus voor de geest. We hebben daar hulp bij nodig.

Wat is sustainable groei? Onze economie en ook politiek is gebaseerd op verwachte groei in de toekomst. Daarom is Tesla zoveel waard, en daarom stem je op een bepaalde politicus: Die belooft verbeteringen. Als die belofte er niet meer is, zal het systeem instorten, net zoals een fiets omvalt als hij stopt met rijden. Dus groei/verbetering is onvermijdelijk het doel. Het probleem is dus hoe maken we dat sustainable. Een oproep ook aan wetenschap: Besteed 5% van je tijd aan uitleggen aan de maatschappij. Schrijf wikipedia artikelen, doe iets. Als de wetenschap het verhaal niet vertelt gaat dat worden gedaan door minder verantwoordelijke mensen. 

Zijn we nu beter af dan 100 jaar geleden? Ja, voor de mens is dit de beste tijd ooit, voor planeet en dieren niet zo. We zijn gezonder dan ooit, je gaat eerder dood van te veel eten dan van geweld. Maar dit maakt ons ook verantwoordelijk. We hebben de mogelijkheid om dingen echt te verbeteren. We kunnen bijvoorbeeld nu beter omgaan met een pandemie dan iedere eerdere pandemie in de geschiedenis. Als we dit nu niet goed oplossen, en in de toekomst ook beter kunnen opvangen, dan hebben we gefaald. Het is geen natuurwet dat deze pandemieën zoveel slachtoffers maken, we kunnen dit oplossen! 

Ja ik zei al dat het lang was, maar ok, ik ben fan van Harari. 

WOW 

Een mooi inzicht hoe dit play book voor inclusiviteit voor grass roots, vrouwen en LHBTI in de unieke infrastructuur van de WNBA een voorbeeld is voor ons allemaal. Wat ik persoonlijk heel bijzonder vind is dat het in de haarvaten zit van de organisatie en cultuur. Het is geen beleid of projectje het is onderdeel van het geheel. Het succes maakt niet alleen gehakt van vooroordelen maar is ook een recept voor sportorganisaties om te groeien in deelnemers, fans, inkomsten en bereik.    

Je moet even een paar minuten door alle cv's heen maar dan start een goed opgebouwd verhaal waar thema's worden besproken als beleid, organisatie, gelijke salarissen, waarde , media & zichtbaarheid, merchandise, sponsorbeleid. 

Hoe: alles gelijk trekken (ook media en sponsoring). Bewust anderen aannemen dan je gewend bent. Kleur, religie, sekse, sekse voorkeur. Het proces dat vervolgens op gang komt heet LUISTEREN. Door te luisteren, leer je van elkaar en word je medestander van elkaar. Vergissingen, fouten worden gemaakt en dit schuren versterkt het lerend vermogen.
Kosten -baten: hoe verkoop je nu vrouwen en lhbti -> authenticiteit op basis van de werkelijkheid. Ontwikkel geen wensvormpje om het vervolgens identiteit te noemen. Sportsbusiness ontwikkelen op basis van eigen voorwaarden. Bad for business? Hell no... er worden nieuwe markten, sponsors en fans aangeboord.

Door de presentatie heen wordt (helaas) nog iets duidelijk: POLITIEK en ACTVISME krijg je er gratis bij.... 
Social justice, wat wij inclusie noemen, gaat over fundamentele waarden in onze maatschappij. Dit is groter dan sport echter sport en sporters zijn wel publieke uithangborden... maar sinds wanneer zijn atleten ook activisten? staat hun sportbond achter ze? De dames zien het als onderdeel van de evolutie, het proces om samen te bouwen het publiek te verbinden en de markt te vergroten. 

Persoonlijke noot:
Deze dames hebben mij geraakt, hun betoog heeft mijn visie verfijnd. Gedurende het gesprek refereren de dames aan de Black lifes matter en hoe zij hierin verweven zijn geraakt.  Activisme en politiek zijn automatisch verbonden aan hun dagdagelijkse werk en identiteit. Waar ik het eerst afdeed als iets typisch Amerikaans, realiseerde ik mij gedurende het betoog dat (wellicht minder explosief), inclusie een belangrijk thema is in Nederland (zie sportakkoord op alle levels). Omdat het nog gerealiseerd moet worden. Onze georganiseerde sportfamilie, mijn eigen sportorganisaties (sportvisserij en skateboarden), de collega bestuurders, beleidsmedewerkers, sportaanbieders, vertegenwoordigers, sporters, sponsors, partners... 

• inclusief: NOPE 
• bereikbaar: JA
• hebben we de ballen ervoor?   

Ik heb de afgelopen uren het MJBP van skateboarden herschreven. Empowerment is sinds gisteren op alle niveaus en op alle terreinen het uitgangspunt geworden. Het is de accelerator van impact, storytelling, verbinding, groei van zowel sporters, de infrastructuur, de programma's,  de organisatie en de partnerships om het vliegwiel te creëren.

Groet,

Nynke Lely

Door Mark de Kock:

"If your goal is to run the marathon, you have to go to the gym right now." 

Het is een quote die resoneerde bij me. Maar dat gevoel kwam niet na 5 minuten in dit panel maar later. De titel was “Secrets To Inclusivity: Work With The Messy Middle”. En ik voelde dat ik als middelbaar, witte, westerse man met een redelijke niveau van onderwijs geen enkele weet heb wat er allemaal komt kijken bij dit thema. Dan moet je besluiten om OF weg te kijken OF met aandacht luisteren. Dat laatste gebeurde. 

En toch kijk ik al minutenlang naar een leeg “vel” om een verslag te schrijven van deze sessie.

Niet omdat het gesprek niet relevant was. Of omdat de energie van het  panel achter bleef. Al waren delen minder relevant en was ik het zelfs oneens met sommige punten… Daar ging het uiteindelijk niet om. Het ging om de zichtbaarheid van de discussie. De concrete ervaringen EN suggesties voor verandering. Maar ook de steun en tips die Danie, Shameka, Ash en Anita meegaven.   

Concrete tips zoals:

• Bepaal Diversiteits metrics in je bedrijfs performance goals
• Zorg voor veilige gebieden waar medewerkers met elkaar ervaringen en kennis uit kunnen wisselen
• Normaliseer gesprekken over wat een medewerker verdient over de assen van rollen, man/vrouw, gekleurd of niet
• Evalueer of jouw medewerkers allemaal op dezelfde manier worden beoordeeld, betaald en zelfs gecoacht om goed te presteren. Kun je daarin de “diversiteit” meenemen?

Ik ga het hierbij laten maar raad wel aan om het gesprek te bekijken. 

Al is het alleen al om meer begrip te krijgen en een beter perspectief dan je eigen veilige bubbel…

Door Gerard Dielessen

Sinds het begin van de coronacrisis (16 maart 2020) schrijf ik iedere dag een update aan de medewerkers van NOC*NSF. Dus nu al ruim een jaar. Ik vertel mijn medewerkers wat ik doe, denk, wat mij bezighoudt, wat ik samen wil bereiken in deze nog steeds ongekende periode. Deze week vermeng ik de dagelijkse actualiteit, zoals de verkiezingen, met mijn online SxSW ervaringen. Daarom deel ik hieronder update nummero 211 met jullie in dit prachtige openbare South by Southwest notitieblok. 

Update 211

Donderdag 18 maart ’21

Willie Nelson (87) #SxSW

Tranen in mijn ogen. Dat overkwam mij na het zien van het werkelijk fantastische interview van Andy Langer met de levende pop legende Willie Nelson tijdens het SxSW festival gisterenavond. Zoveel levenswijsheden achter elkaar tijdens dit keynote interview heb ik zelden eerder meegemaakt.

Eigenlijk zou ik dit stukje moeten beginnen met de uitslag van de Tweede Kamer verkiezingen. En de mogelijke consequenties voor onze mooie sportsector. Dat doe ik even niet. Verderop wellicht.

Terug naar #tearsinmyeyes. Willie Nelson dus. Wat een pracht van een vraaggesprek gisteravond tijdens South by Southwest. Authentiek, eerlijk en zo leerzaam. Dus alle reden om daar eerst bij stil te staan. Nelson is inmiddels bijna 88 jaar oud. Opgegroeid en opgevoed door zijn grootouders in het plaatsje Abbott, Texas. Vader overleden, moeder weggelopen. Eigenlijk zou hij al een keynote verzorgen in 1992, maar toen kwam hij vanwege een optreden te laat voor het belangwekkende optreden bij South by Southwest. Hij verzorgde bijna dertig jaar geleden nog wel een zinderend muzikaal optreden.

Willie Nelson. Een icoon. Een levende legende. De ideale grootvader. Een held. Baas. Op de een of andere manier zag ik zeer uit naar het optreden van deze tot verbeelding sprekende artiest. Ik herinner mij de superband The Highwaymen waar hij in de jaren tachtig van de vorige eeuw samen met Kris Kristofferson, Waylon Jennings en Johnny Cash deel van uit maakte. Een geëngageerde muzikant die zich een leven lang heeft ingezet als activist voor het milieu en gelijke rechten. Ook een filmacteur. Zo had hij een rol in Wagt he Dog van regisseur Robert de Niro met Dustin Hofmann in de hoofrol.

Als muzikant, acteur en auteur heeft hij alle denkbare prijzen verdiend. Bijna 88 jaar nu. Subliem geïnterviewd door Andy Langer van Austin City Limits Radio. Nadat hij had uitgelegd dat het voorbije coronajaar ook voor hem bepaald niet gemakkelijk is geweest, deelde hij zijn levenservaringen waar ik om wat voor een reden dan ook zeer door geëmotioneerd raakte.

Ik zet een paar inspirerende uitspraken van deze oude baas, die in tijden van corona iedere dag zijn lichamelijke oefeningen doet, onder elkaar, in het Engels omdat zijn uitspraken nauwelijks zijn te vertalen en aan kracht inboeten als ik toch een poging waag:

-       Forgive, forget and move on;

-       Energy exchange keeps me going;

-       Think positive;

-       Energy follows thought;

-       Service to others is the rent you pay for your room on earth;

-       Take my advice and do what you want;

-       My advice for a life long friendship: only one friend is worth a million dollars;

-       Framily;

-       You’re as old as you feel;

-       Whatever you need to do to challenge yourself, do it;

-       Music will move you;

-       Everything that will move you: do it!

Een indrukwekkend interview en getuige de opmerkingen in de chat was ik niet de enige die het zo ervoer. Aan superlatieven geen gebrek.

Icon. Hope this interview never ends. Willie is the saga of Texas. Timeless. 

Misschien kreeg ik inderdaad tranen in mijn ogen door de tijdloze woorden van Willie Nelson op een moment dat de samenleving toch vooral bezig is met korte termijn problematieken. Hit and run. Zeker in de voorbije verkiezingscampagne. Vooral terugkijken en elkaar de maat nemen op wat is gepasseerd en vooral niet vooruitkijken naar wat er moet gebeuren om onze samenleving met visie uit deze crisis te gidsen. Willie Nelson for president, las ik in de chat. Dat is wat overdreven natuurlijk. Toch zijn zijn levensinzichten buitengewoon waardevol, empathisch, verbindend en roerend.

Jammer, maar wel begrijpelijk, dat SxSW dit soort sessies niet op openbare platforms publiceert. Wellicht komt dat nog en dan stuur ik jullie graag het linkje.

Inmiddels een paar uur verder op deze woensdagavond van de verkiezingen. Uit de exitpolls blijkt dat een nieuwe coalitie gaat bestaan uit een motorblok van VVD/D66/CDA, zo schat ik in. Partijen die in hun programma’s in ieder geval waardering voor de maatschappelijke betekenis van sport hebben opgenomen. En dat biedt perspectief. We hebben de brief aan de formateur al klaar. Wat goed trouwens dat de opkomst hoger is uitgevallen dan vier jaar geleden. Ruim 82%. Daaruit blijkt grote betrokkenheid van alle Nederlanders in deze nog steeds ongekende periode.

En nu snel een nieuw kabinet, dat ons verder uit de crisis moet loodsen. 

Wat mij betreft zouden de onderhandelaars tijdens de formatie eens goed moeten kijken en luisteren naar de wijze levenslessen van Willie Nelson. Daar worden we vast niet slechter van.

Take care, stay safe!

Gerard