Door Marianne van Leeuwen
Ik keek Plastic is not the problem, een paneldiscussie over wat te doen met de plastic soep in de oceanen. Je schrikt toch elke keer weer van de omvang van het probleem. In het panel zat iemand van The Great Sea Project en die liet zien wat hij bij een opruimactie zoal uit zee haalt; bergen en bergen plastic op een tropisch strand. Jaarlijks wordt naar schatting zo’n 635.000 kilo plastic gedumpt in zee en Inmiddels zijn er daar er hele eilanden van plastic. Als we zo doorgaan zit er over een paar decennia meer plastic dan dieren in de zee.
Plastic staat symbool voor alles wat er mis is met onze maatschappij; we consumeren ons suf en we gaan letterlijk over all grenzen van de planeet heen. Plastic geeft ook onbehagen; zelfs mensen die graag iets willen doen aan het milieu komen terug uit de supermarkt met een tas vol wegwerpverpakkingen. Gelukkig doen leuke oplossingen als Pieter Pot het inmiddels heel goed.
In het panel werd benadrukt dat plastic eigenlijk juist een waardevol materiaal is, met een beperkte voetafdruk. Helaas zijn we het vooral gaan zien als iets dat je na eenmalig gebruik weggooit. Slechts 9% van al het plastic wordt gerecycled. De boodschap was dus: Don't let it go to waste.
Daarvoor is regulering nodig, want tot nu toe worden productenten niet echt aangemoedigd om plastic terug te dringen of beter te gebruiken. Bovendien is de lobby van bestaande belangen heel sterk en krijgen bedrijven uit de fossiele industrie alle kans om mee te beslissen over regelgeving.
Hoe dan? Volgens het panel moeten we vooral gaan samenwerken. Niet meer vingerwijzen, maar kijken naar wat wel kan. Be better, but not perfect. Polarizing views can bring change, but it's the middle ground where action happens. Een mooi voorbeeld is Litterati, een crowdsourcing initiatief om vuilnis op te ruimen en in kaart te brengen. In Nederland doet de Zwefinator iets soortgelijks. Deze man noemt zichzelf een "vrolijke strijder tegen zwerfaval en plastic soep". En dat brengt me op mijn punt: er mag af en toe wel wat humor en luchtigheid in de business van het redden van de wereld. Het is allemaal al zwaar genoeg. Een mooi voorbeeld daarvoor is The happy activist, een site met "goeie acties waar je blij van wordt". Volgens eigen zeggen: Een grassroots (daar is die term weer!) podium voor parttime wereldverbeteraars. Samen helpen we duurzame initiatieven aan meer bereik. En de rest van Nederland aan een beter humeur". :)
