(Geheel door ChatGPT samengevat interview met de hoofd product ChatGPT)

Kan AI Onze Menselijkheid Echt Verbeteren?

In het tijdperk van kunstmatige intelligentie (AI) wordt gesuggereerd dat AI onze menselijkheid niet vermindert, maar juist versterkt. Mens zijn is nauw verbonden met onze aangeboren nieuwsgierigheid en onophoudelijke zoektocht naar kennis. Kinderen, met hun eindeloze "waarom?" vragen, belichamen deze onderzoekende geest die volwassenen vaak in hun streven voortzetten. AI dient als een krachtige bondgenoot in deze context, waardoor we dieper kunnen ingaan op onderwerpen en complexe concepten beter kunnen begrijpen. Het idee dat "AI ons fundamenteel menselijker maakt" benadrukt deze symbiotische relatie waarbij AI fungeert als een verlengstuk van onze natuurlijke nieuwsgierigheid.

Hoe Complementeert AI Menselijke Expertise?

AI integreert in onze intellectuele inspanningen niet om menselijke expertise overbodig te maken, maar om het aan te vullen. Diepe kennis en expertise blijven onmisbaar voor het nauwkeurig interpreteren van AI-outputs en het effectief toepassen ervan. AI wordt gezien als een katalysator die mensen bevrijdt om zich bezig te houden met hoger niveau denken en complexe ideeën te verkennen zonder belast te worden door de details. Deze partnerschap tussen AI en menselijk intellect is cruciaal om de uitgestrekte kenniszeeën te navigeren.

Welke Rol Speelt AI in het Verminderen van Frictie in Technologiegebruik?

De ontwikkeling van AI wordt sterk beïnvloed door een begrip van menselijk gedrag en behoeften. Het doel is om tools zoals ChatGPT te creëren die barrières minimaliseren en efficiëntie verhogen. Deze benadering van AI-ontwikkeling gaat over het benutten van technologie om menselijke doelen effectiever te dienen, taken gemakkelijker en intuïtiever te maken.

Kan AI Toegang tot Technische Vaardigheden en Innovatie Democratiseren?

AI-tools kunnen technische vaardigheden democratiseren en mensen uitrusten met de kennis om hun passies na te streven. Dit vermogen van AI om barrières te verlagen en mensen te voorzien van kennis belooft een toekomst waarin toegang tot informatie en vaardigheden niet beperkt is tot traditioneel opgeleiden.

Hoe Weerspiegelt en Stimuleert AI Generatie-overschrijdende Vooruitgang?

De creatieve experimenten van de jeugd van vandaag met beschikbare technologieën zijn een voorbode van hun potentieel om de prestaties van vorige generaties te overtreffen. Deze optimistische kijk op technologische vooruitgang benadrukt het belang van het koesteren van creativiteit en het benutten van technologie om te breiden wat mensen kunnen bereiken.

Is AI-ontwikkeling Afgestemd op Wereldwijde Perspectieven?

Ondanks zorgen over de Ameri-centrische bias in AI-ontwikkeling, is er een bewuste inspanning van organisaties zoals OpenAI om een wereldwijd perspectief te adopteren. Deze inclusieve benadering streeft ernaar AI te ontwikkelen die resoneert met een breed spectrum van gebruikers wereldwijd, waarbij een enkel cultureel standpunt wordt vermeden.

Hoe Kan AI Dienen als een Kracht voor Goed in de Samenleving?

AI heeft het potentieel om positief bij te dragen aan de samenleving, van het verbeteren van juridische teams met real-time advies tot hulp bij medische diagnostiek. Deze voorbeelden illustreren AI's rol als een "superkracht assistent", die significante voordelen biedt in kritieke velden.

## Wat Houdt de Toekomst In voor AI en Menselijke Interactie?

De toekomst van AI gaat niet alleen over technologische mogelijkheden maar ook over ethische overwegingen en maatschappelijke normen. Of AI-tools zoals ChatGPT

Door Monique van Dusseldorp

1. Wat was voor jou de belangrijkste rode draag door deze editie van SXSW? Welke trend of ontwikkeling zou je er uitlichten?

Door de opzet van SWSX, met vele kanalen en vele sessies, ontbrak misschien ook het overzicht van wat nu echt het grote verhaal is, of wat SWSX zelf het belangrijkst vindt. Ik zeg dit overigens met een zeer groot voorbehoud, want uiteindelijk heb ik helemaal niet zoveel sessies gezien: misschien miste ik net  de belangrijkste sessies. Maar het is natuurlijk ook ingewikkeld: het gaat hier om een festival (en een generatie) met enorm geloof in digitaal, gewijd aan ondernemerschap, inventiviteit, levenslust. Terwijl de grote vragen nu gaan om verhouding maatschappij - overheid - bedrijfsleven. Dat is een veel taaier onderwerp, met een heel andere insteek.  

2. Als je één les uit deze SXSW zou moeten trekken wat zou die zijn?

Complimenten dus aan jullie als team, want door het samen bloggen, de grumpy men sessies en de afsluitende sessie, werd die laag weer wel toegevoegd. SWSX moet mij niet bellen maar jullie!

3. Wat neem je van deze SXSW mee waar je onmiddelijk mee aan de slag wil / gaat in je eigen organisatie of projecten?

Ik ga verder zoeken naar online events die wel het experiment aangaan. En daar natuurlijk stukjes over schrijven op https://futureofevents.substack.com/  - en wie weet ooit een online event te organiseren waar ik zelf echt trots op kan zijn.

Inzicht:
Een van de gedeelde inzichten tijdens de borrel: 'wij' ontwikkelen ons aanbod en redeneren (nog steeds) vanuit het aanbiedersperspectief en moeten ons meer richten op de vraag vanuit de markt, zeker met de mogelijkheden die tech ons biedt. Burgemeester Aboutaleb in de sessie 'How to not let the 2020 crisis go to waste' geeft daarbij aan dat beleidsmakers en bestuurders, de bureaucraten (ook volgens Aboutaleb) niet zonder creatieven, ondernemers en burgers kunnen om succesvol de sociaal maatschappelijke en klimaat uitdagingen aan te gaan. Het menselijk perspectief hierbij als uitgangspunt. Juist nu mensen zich niet verbonden meer voelen met, hun veelal zelf verkozen, bureaucraten. @1

Impact: culture eats strategie
South by South West is een jungle aan films, docu's, panneldiscussies en presentaties over technologische ontwikkelingen met als rode draad veel aandacht voor inclusie en duurzaamheid. Het geheel is echter groter dan de som der delen. SXSW heeft flinke impact gehad op mij. Een tweetal sessies over inclusie liggen hieraan ten grondslag: the WNBA Playbook for how to lead a movement (social justice vrouwen en lhbti) en To a Century and beyond (het framen van 65+). De eerste laat zien dat het positioneren op identiteit van vrouwen en lhbti binnen de WNBA succesvol is op alle fronten. De tweede weerlegt de positionering op basis van imago van 65 plusser aan de hand van feiten en spiegel naar onze eigen cognitieve dissonantie op ouderdom. Positionering op imago is een gecultiveerde vorm van discriminatie en uitsluiting die algemeen geaccepteerd is. Anders gezegd, is deze vorm het resultaat van een opgelegde norm / identiteit. Als je hier niet aan voldoet, is er iets mis met je en hoor je er niet bij. Conclusie: wanneer de participatiegraad van een specifieke groep laag is, zonder logische reden, weten we nu waar we moeten beginnen. Niet alleen is inclusie belangrijk, het is een randvoorwaarde voor ondernemerschap en groei.@2

Bovenstaande levert een fundamentele wijziging op de WHY: (identiteit en relevantie naast promotie)  en HOW (imago en aansluiting op behoefte naast marketing en sales) voor mijn werkjes in de georganiseerde sport. Identiteit en imago zijn de drijvende kracht achter de motivatie van mensen. Wat een sport hierin betekent komt tot uiting in de korte docu Joe Buffelo. Identiteit moet onderscheidend zijn. Een sterke inclusieve identiteit/imago en dient een uitsluitingsprincipe te hanteren op basis van smaak en specifieke competenties, ontwikkelt een onderscheidende cultuur voor het moment. De uitdaging is om de cultuur niet te institutionaliseren omdat het verouderd is zodra je het hebt beschreven. Een cultuur die overigens groter is dan alleen de sportactiviteit. @3

De WHAT (producten: events, ranking, route naar Olympics, opleiding, belangenbehartiging, organisatie) blijft met enige nuances staan. De onderliggende basisbedrijfsvoering en infrastructuur hiervan zit alleen nog in het stenentijdperk en belemmert de aansluiting op de 21ste eeuw en hiermee de inzet van tech innovaties. Net als inclusie vraagt tech innovatie een full monty benadering en anders denken(den). Net als dat mannen blijkbaar moeilijk producten voor vrouwen kunnen bedenken, kunnen bureaucraten (mijzelf incluis) geen richting geven aan tech innovaties op lineair systeemdenken.

Tech en de Sport: Disruptie vraagt om herdefinitie en innovatiebudget

Een High end event wordt straks ook een low end massaproduct: de tech innovaties van de toekomst maken het mogelijk om virtueel met vrienden aanwezig te zijn bij unieke sportevenementen. VR/AR biedt rechtenhouders en hun commerciële partners grenzeloze mogelijkheden. De uitdaging is om dit complementair in te richten op de traditionele media (en uitzendrechten). De vraag is wie de handschoen het eerste oppakt.. de rechtenkopers of de rechtenhouders.

Content eigenaarschap en ontwikkelaar van unieke content zijn de nieuwe kerntaken. Storytelling en nieuwsbrieven houden de aandacht vast van fans en achterban. Topsporters zijn de gladiatoren en uithangborden van sport en de dragers van de storytelling. Als individu met een beschermde rechtspositie zijn het ook eigenstandige social influencers en bieden een relevante(re) sponsorpropositie en verhaal. Topsportprogramma's (domein) en Team NL (nationaal) bedienen dezelfde sponsormarkt. Het wordt de uitdaging om de balans hierop te vinden, een vliegwiel te creëren en elkaar vooral niet in de wielen te fietsen of op elkaars stoel te gaan zitten. Daarnaast hebben niches door de grenzeloosheid van internet versneld een internationaal bereik, hoe houd je lokale en nationale partners hierop aangesloten? 

Hybride aanbod tussen: fysieke inspanning en online challenge - live aanwezig en online beleving- zelf spelen en mee kijken hoe X speelt. Cross aanbod sport - muziek - etc.

De faciliterende tech infrastructuur die bovenstaande mogelijk maakt: de gaming industrie. Twitch (nog uitzoeken).

Blockchain en coin systeem in combinatie met input cash -> output punten, gadgets/skinns, tickets/events, spullen (nog uitzoeken)

Conclusie:

Hoe vertaalt bovenstaande zich nu concreet voor mij, Hoe kunnen de technologische innovaties bijdragen op de sociaal maatschappelijke uitdagingen en op het versterken van sportorganisaties. Waar kan ik nu direct mee aan de slag?

@1a: balans in team van werkorganisatie en bestuur,  
@1b: co-creatie en draagvlak op beleid en implementatie (van door voor betrokkenen) door het inzetten van tech innovaties 
@1c: creatieve ideeën succesvol omzetten naar strategie zie Become Backable: get people to bet on you.

@2: The WNBA Playbook geeft krachtig weer dat inclusie geen losse projectjes zijn maar in alle beleidslijnen en haarvaten van de organisatie moet zijn doorgevoerd en ingericht. Ik zou willen opteren het playbook te vertalen en op te nemen in de Minimale Kwaliteit Eisen van NOC*NSF en haar aangesloten sportbonden. Een mooie bijvangst is de impuls op ondernemerschap. SFN neemt t in ieder geval op.

Door Marit Jonker (KNGU)

Veel learnings kunnen we meteen in de praktijk brengen, omdat er al initiatieven in ontwikkeling zijn die aansluiten bij het bovenstaande. Het heeft vooral gezorgd voor aanscherping. Super fijn!

Door Iskander Smit

Dat klink niet al te best. Het is niet helemaal eerlijk; ik had niet de  verwachting dat deze online editie dat het in de buurt zou komen van de normale editie. Voor in te gaan op algemene indrukken, gisteravond nog een paar sessies teruggekeken.

AI and the Great Power Competion

Een wat obligate discussie over AI and the Great Power Competition met oa Alexander Vindman, bekend van zijn getuigenis in de Oekraine affaire van Trump.  Misschien lag het aan het format maar het beklijfde niet bij me.

Scandanivia: rethinking mobility, Munch & Green Biz

Een presentatie vanuit Oslo waar het nieuwe Munch-museum binnenkort wordt geopend, en een promotie van de Noorse innovatie-cultuur werd vertelt. Ik bleef wel hangen in het eerste panel waar ze met verschillende betrokken samenwerkende bedrijven over het ontwerp van een last-mile cargostep spraken. Het was een voorbeeld dat je een voorgeproduceerd panel veel interessanter kan maken als je het mixt met visuals, videos. Nadeel was dat het tweede deel daardoor doodsloeg; een opname van een 1,5m panelsessie-discussie. 

Fjord 2021 trends

Fjord trends waren degelijk. Ik had het document al gezien en kende ze al op grote lijnen, was benieuwd hoe ze het presenteerden. Dat was niet verkeerd. Eerst ingeleid met een impressie van het proces, zoomend over de wereld, en toen een degelijke presentatie. Ik ga ze niet opsommen hier, check de website: https://www.accenture.com/us-en/insights/interactive/fjord-trends

Why e-bikes startups will change the world

Een prettig interview met Taco Carlier van VanMoof. Het verhaal kende ik maar het was fijn te zien hoe hij op een nuchtere manier en geboeid kon vertellen over de weg die ze hebben afgelegd, de keuze op productie in eigen hand en de eerlijke constatering dat de service-component was onderschat. Of dat ze door het eigen succes werden ingehaald en daarin snel moeten opschalen. Uitgebrieder verslag is op deze blog ook te vinden.

Code Humanity

Tot slot een presentatie van Dentsu over Code Humanity. Presentaties van reclamebureaus kunnen heel erg tegenvallen door oppervlakkig aanraken van de dingen die er toen, maar gepresenteerd als het de ontdekking van de core van het leven. Ik heb de 30 min wel uitgekeken. Er zaten 4 ideeën die van niveau verschilde. Ik vond de laatste ‘Skypedia’ interessant. Een app om wolken te fotograferen, die worden vervolgens omgezet naar dieren-representaties en gecombineerd met het inzicht geven om weer te voorspellen. De app voelt een beetje als een gimmick, maar het idee om AI zo in te zetten om patronen te leren aan mensen, om vervolgens zonder de AI en techniek te voorspellen vind ik een mooie omdraaiing. 
Een tweede constatering: Japanners zijn anders, ook als ze een reclame-netwerk zijn. De vorm van presenteren, sacraal, overgestileerd, ingetogen, het was het tegenovergestelde wat een Amerikaans netwerk zou doen. 

Tot slot waar ik mee begon. Het was een heel ander SXSW, wat geen verrassing is. Volgens mij kun vier types sessies onderscheiden:

• panel-zoom-sessies
• interviewsessies met een hoofdspreker
• solo-presentaties
• infomercials

De panelsessies zijn natuurlijk normaal ook een backbone bij SXSW IRL. 3-5 mensen op een podium met elkaar in gesprek, of vaak, hun eigen verhaal vertellen.

Dit format zou in Zoom ook goed moeten kunnen werken zou je verwachten, maar het is het minste van allemaal. Het is de makkelijkste sessie om van afgeleid te worden, de talking heads moeten wel heel veel charisma hebben om iets te laten ontstaan.

De enige keer dat het voor mij werkte was bij het panel vanuit Oslo waarin het gecombineerd werd met visuals op de achtergrond.

De interviewsessies zijn een variant van de solo-presentaties. Het verschil is dat er meestal geen slides zijn. Maar de geïnterviewden zijn vaak interessant genoeg om het te laten werken. Zoals bij VanMoof, Bruce Mau, of Harrari.

Solo-presentaties werken prima, ook on-demand. Het is fijner om naar iets te kijken dat meer is dan een talking head. Ik schreef eerder over design cultuur in China en People+AI Research bij Google, beide goede voorbeelden.

Infomercials, of commercials, zijn de sterk geproduceerde filmpjes van bedrijven. Het is meer tv dan een conferentie. Het kan werken als het een interessant topic is. Maar je vraagt je wel af of het per in een conferentie context moet. Op zich vielen bovengenoemde presentaties van Fjord en Dentsu in deze categorie.

Monique van Dusseldorp zei het al in haar analyse bij de borrel afgelopen vrijdag; het is mager gesteld met het verbinden van de audience. Ze hebben niet hun best gedaan om de spontane ontmoetingen mogelijk te maken als je in de rij staat te wachten, of naast iemand gaat zitten in een volle zaal. 

Ik twijfel wel of je het moet proberen als SXSW. De context, de sfeer is zo’n belangrijk onderdeel en tegelijkertijd zo lastig te benaderen. Het worden vaak slappe aftreksels met virtuele omgevingen die niet de energie benaderen.

Aan de andere kant, je zou inderdaad mogen verwachten van een tech conferentie dat er iets bijzonders wordt gemaakt. Het lijkt dat het niet de aandacht heeft. 

Laten voelen hoeveel mensen online zijn, zoals Monique aangaf, dat is een startpunt.

Matchmaking, connecties maken, gebruik AI om social connecties te maken. Het is zo simpel, mensen met gelijke interesse door wat ze op de persoonlijke lijst zetten. En regionaal. Niet gebaseerd op je functie of profiel, dat trekt alleen maar de verkopers. Communities ontdekken en laten zien zonder het op te dringen. Afijn.

Dan de meta reflectie op de inhoud. Wat kwam naar voren?

Om eerlijk te zijn, ik vind het niet zo helder. Of anders gezegd, ik ga niet naar huis (...) met het gebruikelijke gevoel dat ik bevestiging heb van een aantal trends, en een paar onverwachte pareltjes heb gezien. 

Wat dan wel? Veel inclusiviteit, wat ik ook als twee jaar geleden constateerde. Heel belangrijk en bemoedigend. Ook best veel cannabis-cursussen overigens. En natuurlijk AI. Misschien wel meer AI als manier om meer contact te leggen tussen mens en machine. En dat dat ook nodig is. 

Ik zie wel hints naar het besef dat ons leven niet alleen gemedieerd wordt, maar gefilterd door een intelligente digitale schil die onze perceptie verandert. Zowel in onze sensoren beeld en geluid, maar ook bij de services, tot bij de het fysieke aanraken. Het is ook een belangrijk thema, de synthetische media focussen zich meestal op de buitenkant, de schil, de deep-fakes. Maar andersom is het minstens zo impactvol; niet ons venster op de werkelijkheid wordt aangepast, maar onze sensoren worden continue gefilterd, versterkt, met daarin de mogelijkheid om meteen aanpassingen te doen. Dat blijft een thema waar we zeker de komende jaren mee voortkunnen. En dat dan gaan koppelen aan de ethische vragen, SXSW als ethisch baken.

Tot slot: dank aan Erwin Blom cs voor het organiseren van deze blog, grumpy videos en de borrel. Het heeft erg geholpen meer focus te hebben toch nog een beetje herkenbaar SXSW gevoel te hebben!

Een pareltje van een televisieserie. Ted Lasso - afgelopen award season nog overladen met prijzen, verbreekt alle records en wordt door iedereen getipt. Als je de serie nog niet gezien hebt stel ik voor dat je deze direct op je media-week-menu zet. En dat alles voor een - op het eerste oog - luchtig comedy-drama over een Amerikaanse coach (Jason Sudeikis, tevens bedenker, regisseur en producer van de serie) die aan de slag gaat bij een Engelse Premier League voetbalclub. 

Wie de serie even vluchtig bekijkt zal misschien niet direct snappen waar alle ‘fuss’ vandaan komt. En toch is er bij Ted Lasso iets heel bijzonders aan de hand. Vier leden van het creatieve team achter deze enorme hit op Apple TV, vertellen op SXSW waaraan zij het wereldwijde succes wijten. 

Levensechte momenten

De timing van Ted Lasso had waarschijnlijk niet beter gepland kunnen worden dan in dit sombere corona-jaar. Juist in een periode waarin mensen wel wat hartverwarmende feel good televisie kunnen gebruiken. 

Maar Ted Lasso is meer dan dat. De serie geeft je op zeer knappe wijze het gevoel dat je veel momenten live met de cast mee beleefd. De winnende goal tijdens een voetbalwedstrijd (die overigens bijna geheel CGI was). Een dronken karaoke-avond met het hele team. Het verdriet van een verloren liefde. En ja, zelfs een emotionele paniekaanval. 

Aandacht voor details

De kracht van al deze scènes vindt uiteraard zijn oorsprong in het sterke acteerwerk van de complete cast. Maar net zo lovenswaardig is het oog voor detail van het team van editors.

Tijdens de opnames van de serie kregen de editors dagelijks zogenaamde ‘dailies’ doorgestuurd. Beelden waarmee zij eventueel al direct aan de slag konden om die ene perfecte scene te monteren. Bij het spotten was er steeds veel aandacht voor kleine details. Een glimlachje om de mondhoeken. Een blik. Een klein non-verbaal gebaar. Al deze kleine details werden uiteindelijk gebruikt om elke scène een dosis ‘extra emotionele lading’ te geven. 

Lees verder op Numrush

Joe Biden en Kamala Harris zitten nog geen twee maanden in het Witte Huis of er is al een hoop veranderd. Zo heeft het Witte Huis tegenwoordig een heuse Creative Director in de vorm van Carahna Magwood. Zij overziet de productie van elke creatieve uiting die namens de president de wereld in wordt gestuurd. Of het nu een Instagram post is, een poster of merchandise. 

Dat doet Magwood niet alleen, en ook zeker niet sinds kort. Samen met een team van tientallen, zo niet honderden creatives werkte ze de afgelopen twee jaar aan de verkiezingscampagne van Biden-Harris. Een campagne die net als die van Obama-Biden in 2008 en 2012 de boeken in zal gaan als baanbrekend en trendsettend in hedendaags design. 

Nerden over Fonts

Het is een voor mij altijd een feestje om dit soort sessies op SXSW te mogen bewonderen. Het ge-nerd over de gekozen lettertypes (Mercury Text & Decimal, speciaal ontworpen door de bekende font studio Hoefler&Co), gradients (they’re back) en uiteraard de inhoudelijke diversiteit in elke uiting is puur genieten. Om nog maar te zwijgen over de set-up van het team, de samenwerking en snelheid waarmee uitingen van de lopende band liepen in verkiezingstijd. Iets waar menig mediaproductiehuis of social team jaloers op mag zijn. 

Magwood geeft een toffe presentatie waarin ze uit de doeken doet hoe haar team de afgelopen maanden heeft samengewerkt - enkel via Zoom - om politiek design naar een hoger plan te trekken. Ze gebruikt daarvoor een prachtige sportschool-metafoor - Time to get in the gym - om te illustreren wat er voor nodig is om binnen een creatief team tot een topprestatie te komen. Acht praktische tips om te onthouden: 

Time to get to the gym

1. Get Dressed - Wanneer je richting sportschool vertrekt zorg je dat je outfit op orde is. In het geval van een creative team betekent dit afspraken over huisstijl, bandbreedte en ruimte binnen die huisstijl. Wat zijn de fonts, de kleuren en de stylos waarin we werken? Hoe zien we er uit? Zorg dat je aangekleed bent en wat te kiezen hebt. 

2. Show up - Er gebeurt niks als je niet gaat. Dus show up, elke dag. Zowel in letterlijke zin (daily stand-ups met het hele team via Zoom), als in maatschappelijke zin. Als campagneteam voor een presidentskandidaat moet je weten wat er speelt, wat er leeft in de maatschappij. Als in heel Amerika rellen uitbreken naar aanleiding van de moord op George Floyd, moet je daar als campagneteam iets mee, en wel direct. Je kunt niet achterover leunen, je moet er zijn. Elke dag. Elke actualiteit. Show up, Check in. 

3. Does your badge work? - Wie aan de slag wil met een grootschalig project moet zorgen dat zijn check-in badge werkt. Of in dit geval: is het team er klaar voor? Daily stand-ups zijn niet alleen een middel om werk met elkaar te bespreken. Zorg dat je binnen je team ook oog hebt voor elkaar, luistert en aan interne krachttraining doet. Iedereen moet het gevoel hebben gehoord te worden en zijn/haar zegje te kunnen doen. Een belangrijke randvoorwaarde voor succes. 

4. Warm up - Minstens zo belangrijk als een goede work-out is de warm-up zelf. Op de momenten dat Joe Biden deelnam aan een groot debat was de voorbereiding van het team altijd tot in de puntjes verzorgd. Via Figma zorde het team dat alle assets voor aanvang van het event klaar stonden zodat iedereen live kon volgen wat er gemaakt werd. Ook werd op voorhand verdeeld wie wat deed, en was het zaak dat iedereen op tijd inklokte bij elke voorbereidingssessie via Zoom. De ultieme voorbereiding als sleutel tot succes. 

5. Get the workout in - Het moment van de waarheid is de productie van elke creative die uiteindelijk de wereld in zal worden gestuurd. Realiseer je dat elk ‘kunstwerk’ een moment in tijd heeft dat uiteindelijk ook weer zal verdwijnen. Dat is niet erg. Digital creatives zijn altijd tijdelijk. Het gaat om de effort die je er in stopt en het effect wat er na publicatie uit wordt gehaald, net als bij een work-out. 

6. Don’t marry it - Elke designers weet: Kill your darlings. Hou niet vast aan een idee omdat jij het zo tof vind. Soms is het te veel en doet het juist afbreuk aan het overall idee. Magwood geeft als voorbeeld de sokkenlijn die ze voor Biden ontwierpen. Wel 8 verschillende paren, allemaal even tof. Uiteindelijk haalden er maar 2 de webshop. ‘8 Paar sokken is gewoon teveel!’. 

7. Challenge you thinking - Op het moment dat je workouts te makkelijk worden, is het tijd er wat gewicht bovenop te zetten. Zo werkt dat ook met een creative process. Blijf jezelf en je team uitdagen om nieuwe dingen te bedenken. Ga buiten je comfort zone. Ontwikkel onverwachte, nieuwe dingen. Betrek andere creatives buiten je team en vraag hen om een frisse blik of een nieuwe koers. Blijf innoveren. 

8. Protect your team - Als creatief ben je zo sterk als de rest van je team is. Realiseer je dat je als manager ook dienst staat van dat team. Geef ze complimenten en coach ze. Je hebt elk succes aan ze te danken, dus zorg voor die teamspirit en het onderlinge vertrouwen. 

Een aantal inzichten uit het verhaal;

Viking leadership - Denemarken is eigenlijk een samenvoeging van allerlei kleine landjes. Iedereen voelt zich de leider van zijn eigen community. Maar de kracht is dat iedereen ervan uitgaat dat de ander ook het juiste doet.

Politieke durf - Het begon allemaal in 1997, met het Kyoto protocol. De toenmalige minister ging naar Kyoto en beloofde dapper 20% CO2 emissie te verlagen, samen met Zweden en Duitsland. Toen hij terugkwam uit Japan was de industrie aanvankelijk not amused met zijn beloften. 

Green leader of innovation - Maar als je er nu - in retrospectief - op terugkijkt zijn ze er heel blij mee, want dat moment gaf een geweldige kickstart aan de groene innovatie van het hele land. Denemarken geldt nu als mondiale koploper op renewable energy (met name wind). 

Proeftuin - De minister beloofde ook dat hij een plek zou vinden om zijn zaak te bewijzen en schreef een competitie uit. ‘Maak een masterplan om 100% CO2 neutraal te zijn in 10 jaar tijd’. De bedrijven en bewoners van Samsø schreven een plan en wonnen. Het begin van het Deense Energie Eiland. 

Urgentie - We hadden ook het 'geluk' van een grote crisis op het eiland. Een grote fabriek op het eiland ging sluiten. Dat ging veel banen kosten. Dit vormde de perfecte ondergrond voor een transitie. Het was vooral niet alleen het grote plaatje ‘saving the world’, maar vooral ook ‘saving the jobs of the people who live there’. 

Eigen initiatief - Door het zelf aan te pakken werd het een eigen ‘story of change in positive direction’. Eindelijk! Men was gewend alleen maar vanuit terugloop, leegloop en teruggang te kijken. Maar nu konden ze HET voorbeeld worden voor Denemarken en de rest van de wereld. Koploper in denken, koploper in getallen, koploper in de nieuwe economie.  

Hoe begin je? - Het plan was uitermate gedetailleerd en goed onderbouwd (met data over het energie consumptiepatroon en de mogelijke energie capaciteit). En het was ook mogelijk om de oplossingen te zien. Je kon het je voorstellen. Niet langer energie inkopen van buiten, maar het simpelweg organiseren met wat beschikbaar is op het eiland. “We konden een lange termijn economie maken waar we zelf grip op hadden.” 

Leiderschap in balans - In het begin was er de ideale combinatie; iemand die het engineering/planning deel van het verhaal goed doorzag (realtime businesscase) en iemand (Hermansen zelf) die het verhaal kon vertellen, met mensen ging praten, organiseren, ideeën ophalen, collectieven smeden. Het begin van een pragmatische, maar goed onderbouwde aanpak. 

Economy of the commons - Ze werken vanuit het idee van the commons; veel deelnemers, die van elkaar afhankelijk zijn. 'Shared ground, where you share the capital of nature'. Het is een economie waar iedereen baat bij heeft. Zorg dat iedereen aangesloten is. 'Het ging niet om het klimaat, maar het ging om ons; een groep mensen die de juiste dingen deed.' 

Eet een olifant - De enige manier om een olifant te eten is door kleine hapjes te nemen. Dus is alles in overzichtelijke happen (of stappen) opgeknipt; in kleinere windprojecten, warmteprojecten, mobiliteit-vraagstukken, isolatieprojecten, etc. Zodat iedereen zag waar zijn/haar plek was in het verhaal. Zo werkte het altijd al - in de tijd van boerencoöperaties - op het eiland. 

Faciliteer het stugge deel - “We startten een bureau (2 personen) dat mensen hielp bij het verder brengen van idee naar realisatie. We hielpen ze met stugge zaken als regelgeving, projectaanpak en vergunningen. Dit bleek vitaal voor het succes. Zo geloofden mensen het en stapten in allerlei gemeenschappelijke energie-coöperaties. Door het zelfbestuur bouw je vertrouwen en word je niet gefopt door marktspelers.” Het grote project (in 2003) was het offshore windpark, destijds heel ongebruikelijk (nu niet meer), waar inwoners aandelen kochten in het plan. Energy voor eigen gebruik, maar ook als investering. 

Dig deeper - Het klinkt allemaal heel harmonieus, maar dat is het zeker niet aldus Harmensen: “Wij zijn zeker niet een blije hippie community. Er is veel discussie. We hebben een hoge kwaliteit van natuur, waar iedereen heel zuinig mee omgaat. Er is genoeg  weerstand bij nieuwe plannen, dan is er maar 1 weg; dig deeper. Je moet nog harder je best doen zodat iedereen zich aan iets kan verbinden.”

Deel wat je weet - Inmiddels is Harmensen directeur van Samsø Energy Academy, en veel gevraagd spreker. De academie leidt internationale bezoekers op die geïnteresseerd zijn in de methoden van Samsø. Mensen van Harvard doen er onderzoek. Regio’s en steden komen langs om te leren. 

Energie = economie -  Op de vraag wat je zelf kunt doen in je eigen omgeving antwoord Harmsen resoluut dat je vooral de common ground moet zoeken. En dat is vaak economie. Energie is economie, iedereen heeft er baat bij. Zoek altijd naar dat deel van het verhaal. En ga vooral niet Samsø kopiëren, kijk naar je eigen context en gebruik je eigen toolbox. 

Fukushima - Tien jaar geleden was er de verwoestende aardbeving in Fukushima, Japan en de gevolgen met de kerncentrale. De gevolgen daarvan zijn bekend. Voor de wederopbouw van Fukushima formuleerde men een plan richting 100% renewable energy. Samsø heeft een actieve rol gespeeld bij dat masterplan. Harmensen is trots dat hun verhaal - dat zijn oorsprong had in Kyoto, Japan - ervoor zorgt dat ze lokaal en globaal zoveel verschil kunnen maken vanuit die kleine gemeenschap van Samsø.

Ik ben dit weekend nog even op wat onderzoek uit geweest over dit verhaal. 

• Nederlandse burgemeester - Leuk weetje is dat Samsø een Nederlandse burgemeester heeft. Marcel Meijer, hij werkte voorheen in de fabriek (slachthuis) die in die periode werd gesloten (zie boven). 
  
  
• Texel of Vlieland - Tijdens het verhaal dacht ik de hele tijd 'als ik de burgemeester van Texel of Vlieland zou zijn zou ik het wel weten'. Uiteraard kijken ze er met veel interesse naar. Texel // Vlieland
  
  
• Artikelen -  The Guardian (2017) - Energy positive: how Denmark's Samsø island switched to zero carbon // NYTimes (2015) - Green-Energy Inspiration Off the Coast of Denmark

Holoride maakt van een auto een pretpark en vermindert en passant autoziekte

Zet op de achterbank van de auto een vr-bril op en dankzij Holoride waan je je in een andere wereld. Dat kan van alles zijn, maar bijvoorbeeld een pretpark met game-elementen. Die wereld is iedere keer anders en speelt in op de bewegingen van de auto. Wat je ziet past bij wat je voelt, daardoor vermindert de kans op autoziekte en wordt een autorit leuker.

https://www.holoride.com/

Categorie: Entertainment, Gaming & Content en overall winnaar! 

---

Honest Jobs helpt mensen met een strafblad aan een baan.

9% van de Amerikanen heeft een strafblad. Die mensen maken een kleine kans om door een sollicitatieprocedure heen te komen. Daarmee wordt een groot aantal goede arbeidskrachten een kans op werk ontzegd. En missen bedrijven potentieel. De oprichters van Honest Jobs hebben dit zelf ervaren en zijn daarom hun bedrijf begonnen, een onderneming die daar wat aan wil doen, met een marktplaats waar werkzoekers aan bedrijven worden gekoppeld die weten dat in de praktijk een groot deel van de mensen met een strafblad gemotiveerd en trouw is.

Categorie: Future of Work

https://www.honestjobs.co/

---

Leda Health helpt slachtoffers van seksueel geweld

Leda Health is begonnen met het maken van een home kit voor slachtoffers van seksueel geweld om thuis bewijsmateriaal in kaart te kunnen brengen. Inmiddels werkt de organisatie aan een veel meer omvattend programma van begeleiding, praatgroepen en meer. "At Leda Health, our mission is to transform existing systems of sexual assault prevention, care, and justice to better serve survivors and the communities in which they live."

Categorie: Health, Wearables & Wellbeing

https://www.leda.co/

---

MolyWorks zet metaal afval om in 3D-bouwstof

MolyWorks maakt van metaal-afval de stof waarmee middels 3D-printing weer nieuwe producten kunnen worden gemaakt. Het is de missie van het bedrijf om metaal-afval te elimineren.

Categorie: Innovated World Technologies

https://www.molyworks.co/

---

Sisu Global Health maakt medische apparatuur voor opkomende markten

Sisu Global Health will kwalitatief hoogstaande medische apparatuur maken voor markten waar o.a. geld en distributie een probleem zijn. Bijvoorbeeld donorbloed is in Afrika en Zuidoost Azië een probleem. Sisu Global Health heeft Hemafuse ontwikkeld, een apparaat waarmee bloed van patiënten gefilterd en gerecycled kan worden als alternatief donorbloed.

Categorie: Best DEI (Diversity, Equity and Inclusion)

Sisu Global Health

---

MicroTraffic zet AI in voor veiliger verkeer

MicroTraffic analyseert met camera's verkeerssituaties en zet AI in om met voorstellen voor veiligere situaties te komen.

Categorie: Smart Cities, Transportation & Logistics

---

Door Marjolijn Kamphuis

Op 2 juni 2020 kleurde het zwart op social media. Blackout Tuesday, een initiatief waaraan tal van grote bedrijven, media outlets, influencers en sportclubs deelnamen, volgde in een reactie op de dood van George Floyd in Amerika, de rellen die daar op volgden en het systematische racisme wat er aan ten grondslag gaat. In Nederland deden onder meer de KNVB en het Rijksmuseum mee.  

Baratunde Thurston

Is dat wat je bijdrage aan het debat moet zijn als merk? Volgens Baratunde Thurston (schrijver, activist, comedian en voormalig chef Digital van onder meer The Onion) niet. Een zwart plaatje op Instagram plaatsen is niet alleen makkelijk, het suggereert ook dat je zelf geen onderdeel van het probleem bent. En dat is wel zo. 

Thurston: "Tijdens de protesten afgelopen zomer kreeg ik tientallen berichten van witte vrienden. 'Wat vervelend voor je', 'Ik kan me niet voorstellen hoe je je voelt' en 'Kun je me tips geven hoe ik, als wit persoon, minder racistisch kan worden?'. Het probleem, met dit soort opmerkingen, is dat gesuggereerd wordt dat ík gered moet worden. Dat míjn beperkte vrijheid iets is wat gefixt moet worden. Maar wat de mensen zich soms niet lijken te realiseren, is dat we allemáál bevrijd moeten worden. We zitten in een gat dat we met zijn allen gegraven hebben, en de vraag is hoe we daar sámen uitkomen."

Baratunde Thurston (Wikimedia, Creative Commons)

Nike, Pepsi en FedEx zetten NFL team onder druk

Als voorbeeld noemt Thurston de naamswijziging van de Washington Redskins, afgelopen zomer. Een wijziging die niet vanuit de club zelf geïnitieerd werd. Sterker nog, de eigenaar en CEO van de club liet zich in de media meerdere malen ontvallen dat een naamswijziging never ever zou gaan plaats vinden. Het was hoofdsponsor FedEx - die tenminste een slordige 205 miljoen dollar investeert - die de club verzocht de grievende naam te wijzigen. Sponsoren zoals Nike verwijderden merchandise van de club in al haar winkels en ook Pepsi en Bank of America riepen op tot verandering. 

Wil je als merk 'bijdragen aan de BLM beweging', dan begint het met je realiseren dat dat al het verkeerde uitgangspunt is. BLM draait niet om 'corporate giveback', zoals Thurston het formuleert. Het draait om je plek pakken in een community van mensen die daadwerkelijk iets fundamenteel willen veranderen in het systeem, zodat iedereen daarvan profiteert. 

Change the story

Thurston: "We maken allemaal deel uit van een verhaal. Iets wat ons vertelt is als de waarheid. Maar niks houdt ons tegen dat verhaal opnieuw te schrijven. Te beseffen dat dingen ook anders kunnen. 

'Waarom zijn zwarte mensen in Amerika vaak armer dan witte mensen?' hoor ik vaak. Nou, misschien heeft het iets te maken met het feit dat zwarte mensen vroeger geen bankrekeningen mochten openen, niet mochten investeren en speculeren, geen landeigenaar mochten zijn, enzovoort. Hetzelfde geldt trouwens voor vrouwen, die pas veel later kiesrecht kregen of financieel onafhankelijk werden dan mannen. Waarom zijn er zulke grote maatschappelijke verschillen? Misschien wel omdat de regels lange tijd niet voor iedereen hetzelfde waren, en we die ongelijkheid vandaag de dag nog steeds aan het rechtbreien zijn." 

Wat kan ik doen? 

Volgens Thurston heeft elk merk de kans een bijdrage te leveren aan dat nieuwe verhaal voor de toekomst. "Digital media geeft ons de tools in handen om mensen te bereiken, om aandacht te vestigen op een belangrijke boodschap, om te laten zien waar je in gelooft. Social media is wat je als merk kunt doen. Maar dat is pas het begin. Je HR beleid kan veranderen. Je investeringsbeleid kan veranderen. Je sponsorbeleid kan veranderen. Elke bedrijf heeft de power om iets recht te zetten in deze fundamentele verschillen waarover we allemaal zo boos zijn. Vertrouw mensen. Geef ze hun vrijheid, zowel offline als online. Geef ze zeggenschap over hun eigen data. Probeer dat nieuwe verhaal te schrijven. Dat is wat jij kunt doen". 

Dit artikel verscheen ook op Numrush.nl

Door Michiel Buitelaar

Mijn derde bijdrage, over de documentaire WeWork: or the making and breaking of a $47 billion unicorn, waar ik van genoten heb. Relevante bekentenis: ik ben gefascineerd door dictatoren, oplichters, profeten en andere freaks. Ik heb meters en meters boeken over dat soort snuiters – mensen die we allemaal denken niet onder ons te willen hebben, maar die we schijnbaar telkens weer verwelkomen en op een schild hijsen. Ik durf hier niet al te veel voorbeelden te noemen want dan strijk ik mensen tegen de haren in – menigeen is namelijk dol geweest op een oplichter, of is dat nu. Publiekelijk iets zeggen over de nieuwe kleren van de Keizer: valt zelden goed. Het duurde lang voordat Adam Neumann, de oprichter van WeWork (verhuur van kantoorruimtes) ontmaskerd werd. De documentaire toont waarom.

Neumann is charismatisch, een goede spreker. Hij speekt zelden duidelijk maar zegt dingen die men graag hoort, over dingen samen doen, de wereld beter maken, lief zijn voor elkaar en productief werken. Het klinkt goed al zegt hij weinig. Neumann weet kamertjesverhuur als een Hoger Plan voor te stellen, als een onmisbare bijdrage aan een betere wereld, iets dat alle mensen bijeen brengt op een tot nu toe onbekende manier. Hoe hij dat uitlegt is volstrekt gelul. Het werkt.

Zijn echtgenote Rebekah grossiert in zweverige vaagheden als ‘I am you, you and me, we are we’ wat er bij hun werknemers en huurders in gaat als Gods woord in een ouderling. De beelden van aanbiddend luisterend publiek bij de talrijke bijeenkomsten zijn fraai en ontluisterend. Mensen die elkaars handen vasthouden en zwijmelen. Echo’s van Anthony Robbins (ook een fraaie docu over vertoond op SXSW jaren terug), Osho (voorheen Bhagwan Shri Rajneesh), Lou de Palingboer of Elon Musk? De aanbidders slikken de loze kreten als zoete koek.

Neumann overmeestert accountants. EBITDA – earnings before interest, tax, depreciation and amortization – is een aparte meetlat. Ik ben er geen aanhanger van, grotere geesten dan ik, Warren Buffet bijvoorbeeld, ook niet. Vele anderen wel hoor. Maar de ‘community adjusted EBITDA’ van Neumann is boerenbedrog, wat tóch geslikt wordt. Dat is voor mij even raadselachtig als de ‘mark to market’ methode van ENRON destijds. Die mede heeft geleid tot het faillissement van Arthur Andersen, een van de grootste accountancy bedrijven ter wereld. Raadselachtig dat men dat jaren lang accepteert, en dan ineens: wéét men dat er een rad voor de ogen gedraaid is, en is het spel uit. Een andere merkwaardige truc is dat hij WeWork weet voor te stellen als een tech bedrijf – knap is dat.

Ik vond deze docu een genoegen om te kijken maar blijf met vragen zitten. Dat had ik jaren geleden na het zien van ENRON: the smartest guys in the room ook, al vond ik die laatste toch scherper dan deze over WeWork. In beide gevallen zou ik meer willen begrijpen van de persoonlijke drijfveren van de oplichters, in de persoonlijke zin. Neumann is eruit gezet, en min of meer verdwenen, met enkele miljarden, vrij als een vogel. De grootste verliezers zijn Masayoshi Son en de koninklijke familie van Saoedi-Arabië: die familie heeft tientallen miljarden in het Vision Fund gestoken van Softbank, een creatie van Masa Son. Die man is een bluffende serial gambler die miljarden wint, en verliest. Hij is een Singularity profeet die zichzelf op één lijn plaatst met The Beatles en Jezus. Al met al valt de echte schade door Neumann dus mee, hij heeft vooral rijke idioten bestolen. Het geluk is dat de beursgang is afgelast, anders waren er veel meer en kleinere sukkels het bokje geweest.

De mensheid wil bedrogen worden. Deze documentaire laat dat onderhoudend zien.

Door Marianne van Leeuwen

In deze sessie hele mooie voorbeelden van "VR for good". Drie VR makers vertellen over hun werk. 

De mother of VR Nonny de la Pena zoomt mee vanuit een rommelige garage (met stip de vreemdste background van SXSW) en vertelt over een indrukwekkende lijst van prachtige projecten.

Het begon met een VR van Guantanamo Bay. Niemand mocht daar in de buurt komen, dus het leek haar goed als mensen echt zouden kunnen ervaren wat daar aan de hand was.

Daarna deed ze voedselbanken; je sluit aan in de rij en maakt dan onder meer mee dat een man letterlijk omvalt, in coma geraakt vanwege een hypo omdat hij al te lang niet had gegeten. De la Pena vertelt erbij dat de honger in de VS nu nog veel erger is.

Ze noemt ook Kiya, een film met 2 zussen die proberen om hun andere zus te redden van een ex die haar wil vermoorden. Het lukt niet en je zit dus middenin een moord.

Een project over vrouwen die abortus willen plegen, maar bij abortusklinieken belaagd worden door tegenstanders. Je voelt hoe het is om Whore in je gezicht geschreeuwd te krijgen. Na deze ervaring vonden zelfs de meest verstokte conservatieven dat het wel wat minder zou kunnen tegen meisjes van 17. 

En over LHBT-ers die om hun geaardheid uit huis gegooid worden. 40% van de daklozen komt uit de LHBT groep, dus kennelijk is dat in de VS aan de orde van de dag. Je hoort opgenomen geluiden van een echte scene waarbij iemand verrot gescholden wordt door zijn eigen ouders en het huis uit moet. Je staat er middenin. 

Tweede panellid Gabo Arora had zich in zijn baan bij de VN al vaak afgevraagd hoe hij meer empathie zou kunnen opwekken voor de vluchtelingenproblematiek. Hij plaatst je met VR midden in een kamp met Syrische vluchtelingen. Zo wordt het heel tastbaar wat ze meemaken. En het mooie is: mensen kunnen hun eigen verhaal vertellen. Dat hoeven VN officials niet meer voor ze te doen.

Dat heeft impact. Amnesty deed tests; na een VR ervaring waren donaties dubbel zo hoog. Hun commentaar: If a picture is worth a thousand words, than a VR is worth an entire book". 

Derde panellid Tiffany Kieran werkt bij Earthxr, een bedrijf dat mensen vooral laat ervaren hoe het is om in de natuur te zijn. Zij probeert klimaatverandering zichtbaar en voelbaar te maken met VR. In Greenland melting sta je tussen de machtige gletchers en zie je ze om je heen smelten. 

Net als veel anderen die de ernst van de klimaatcrisis en van de biodiversiteitscrisis inzien, breek ik mij vaak het hoofd over hoe we dit urgente probleem op de agenda kunnen krijgen. In Nederland is dat al helemaal niet het geval; in deze verkiezingen stond het niet eens in de lijst van 10 belangrijkste onderwerpen. Onbegrijpelijk voor wie de ernst ziet van wat op ons afkomt en voor wie weet hoe veel tijd we al hebben verprutst met niets doen. 

Voor wie een beeld wil krijgen van wat ons te wachten staat: lees The uninhabitable earth van David Wallace Wells en/of Our Final warning van Mark Lynas. Beide geven aan de hand van een hele verzameling wetenschappelijke studies een overzicht van hoe de wereld eruit ziet bij 3 graden opwarming (het traject waar we nu op zitten), 4 graden, enzovoort. Zelf heb ik mijn leven radicaal omgegooid toen ik het boek van Wallace Wells had gelezen. Wie weet kunnen we met goede VR bij veel mensen hetzelfde bereiken. Ik zeg: elke politicus verplicht een sessie. 

DIt jaar maar drie afleveringen van Grumpy Old Men. Blom, Buitelaar, Berger en Stekel over de rode draad van deze editie van SXSW. Maar ook over een specht die een huis sloopt (zie foto onder) en een AI-bot die als Buitelaar schrijft.

Het werk van de specht ...

Door Michiel Berger

Een interview met de schrijver Michael Lewis, die je wellicht kent van Moneyball, Flash Boys, The Big Short, en meest recent The Fifth Risk. Ik zal bij deze eer doen aan de term kladblok voor deze verhalen; wat viel mij op aan zijn verhaal.

Begin je voor een boek met een idee of met een persoon? Meestal met een idee, zoals 'arme honkbalploeg verslaat de rijken met slim systeem'. Het is alleen wel altijd zo dat je een persoon, een karakter nodig hebt om het verhaal via te vertellen. In zijn nieuwste boek (nog niet uit, "I still need to write 10,000 words") the Premonition ging hij voor het eerst wél uit van een karakter, namelijk een aantal mensen die de crisis rondom een aanstaande pandemie zagen aankomen. 

Wat maakt een karakter goed? Obsessie. "I love people who are obsessed", zei Lewis. Hun interesse in een onderwerp neemt de lezers mee. Hoe meer obsessie, hoe beter dat meenemen lukt. Ook moeten er verhaal elementen inzitten zoals verandering (karakters die klimmen of vallen), of hun relatie tot de buitenwereld verandert. De beste karakters zijn degene die niet weten dat ze zo'n bijzonder karakter zijn, maar dat hun omgeving dat wel weet. 

Hoe zorg je dat je niet in een vakje wordt geduwd als schrijver? Na een succes wil men dat je hetzelfde gaat doen, terwijl de reden dat je succes had juist het feit was dat je iets nieuws deed. Lewis begon toevallig in de financiële wereld (waardoor hij die wereld nu heel goed kent en zaken automatisch en onbewust met het daar aangeleerde 'markt' en 'risico' perspectief bekijkt), maar als hij in de haven zijn eerste baantje had gehad was daar zijn eerste boek over gegaan. Als je 24 bent moet je wat gaan doen, en daar over schrijven, is zijn les.

Een andere levensles komt later in het interview, en is volgens mij de belangrijkste. Lewis schrijft over waar hij nieuwsgierig over is. En je kan niet zelf beheersen wat je interessant vindt. Dat is nou eenmaal zoals het is. Zijn uitgever zei eens: Je hebt het geluk dat je geïnteresseerd bent in dingen waar veel andere mensen ook geïnteresseerd zijn. En hoewel Lewis in Californië woont heeft hij bijvoorbeeld geen enkele behoefte om te gaan schrijven over Silicon Valley, 'Ik geef niet om tech grootheden als Mark Zuckerberg, dus laat iemand anders maar daar over schrijven'. 

Onlangs hoorde ik Malcolm Gladwell iets soortgelijks zeggen. Volg je interesse, duik er in, en schrijf er over. Zo simpel is het. 

Ok, naast van Harari ben ik ook fan van Lewis. Nu weet je het.

Door Jesse Burkunk

"We zijn als goden en kunnen er net zo goed goed in worden"

Tijdens deze SXSW was de premiere van We Are As Gods, een schitterende documentaire over Stewart Brand, een bijzonder figuur die sinds de jaren 60 een niet te onderschatten rol heeft gespeeld in het ontstaan van de Amerikaanse tech cultuur.

Dat de countercultuur van de jaren 60 een belangrijke oorsprong is geweest voor wat we nu kennen als Silicon Valley is voor de meesten niet nieuw. De hippies die prostereerden tegen de vastgeroeste Amerikaanse normen en waarden en experimenteerden met hallucinogene middelen en muziek creëerden een vruchtbare bodem voor een cultuur waar niet de overheid of industrie bepalend is voor levensinvulling en geluk maar het eigen initiatief en experimenteerdrang. 

Een van de bekende uitvloeisels was de Homebrew Computer Club, een groepje nerds die ontdekten dat het mogelijk was om zelf computers te ontwerpen en ontwikkelen. De basis van wat later zou uitgroeien tot Apple.

Precies tussen de LSD slikkende merry pranksters en de Homebrew Computer Club in was een interessant fenomeen ontstaan: de whole earth catalog. Een tijdschrift gericht op het toegankelijk maken van technologie en tools om mensen in staat te stellen zelf in levensonderhoud te voorzien, huizen te bouwen, te tuinieren en kleding te maken.

Het tijdschrift was op zichzelf niet meer dan een verzameling reviews van producten en bijbehorende adressen en prijslijsten. De noodzaak en relevantie van zoiets lijkt in onze tijd van informatieovervloed onvoorstelbaar. In die tijd zorgde de catalogus en directe toegang tot middelen en gereedschap dat mensen minder afhankelijk werden van instituten als universiteiten, winkels, business en de kerk. Er ontstond een leefstijl waar DIY, creativiteit en onafhankelijkheid centraal staan. De tekst ‘Stay Hungry, Stay Foolish’ op de achterflap van de laatste editie zal de meesten bekend in de oren klinken.

Een van de drijvende krachten achter de Whole Earth Catalog was Stewart Brand, een denker, schrijver, psychonaut, futurist en uitgever. In de documentaire ‘We Are As Gods’ wordt zijn leven en werk in detail belicht. Zijn leven en daarmee ook de documentaire zijn een bijzondere aaneenschakelijk van inzichten, ontmoetingen en visies die nog steeds doorleven in de wereld die we nu ervaren. 

Een boeiend motief dat door de documentaire heen loopt is zijn huidige missie om samen met wetenschappers de mammoet terug te brengen. Het idee is dat mammoeten door hun gestamp het ontsnappen van methaangassen in de poolcirkel tegen kunnen gaan. Een onvoorstelbaar idee dat toch ergens hout lijkt te snijden. Het zegt veel over wie Steward Brant is en hoe hij visie en ongeremd optimisme combineert met vertrouwen in technologie en ontwikkelkracht van mens.

Een documentaire die dus ook uitstekend past op SXSW, een festival dat staat voor een hallucinant overweldigende combinatie van kunst, cultuur en technologie.

Oh ja, de soundstrack is van Brian Eno die zelf ook nog een aantal keer in beeld komt.

Mocht je ‘m ergens kunnen zien. Doen!

https://www.weareasgods.film/

Door Michiel Buitelaar

Mijn tweede bijdrage, ik loop in alle opzichten achter. Ik ervaar zoeken en plannen als een worsteling, in online SXSW, ik heb niet voldoende tijd vrij gemaakt, en er zijn afleidingen zoals verkiezingen. Ik schrijf te weinig. Ik zit niet in een cadans. Misschien moet ik iets doen met klankschalen, geurtherapie en een wichelroede, om mijn balans te hervinden. Enfin. Ik haal nog niet het onderste uit de SXSW kan. Ik heb veel baat bij de verslagen die rond vliegen: driewerf hulde!

Voor ik over China begin: jk heb drie babbel sessies beluisterd (terwijl ik stond te koken, dat is prettig). Eén was met oud-president George Bush jr, die een prettige aardige man geworden lijkt te zijn. Zijn de verkiezingen ginder gestolen? Nee, was-ie helder over. Een ander gesprek was met Michael Lewis, onder andere van The Big Short. Leuke scherpe man. Tenslotte was er de sessie How to not let the 2020 crises go to waste, een vraaggesprek met Ahmed Aboutaleb. Ja die, van Roffa (zoals zelfs mijn keurige Kralingse dochters zeggen in straattaal). Ik vind die man goed, maar dit gesprek was erg lief, mij te veel een reclamespot voor stad en man. Ik zou graag eens van een niet-Nederlander horen hoe zo’n gesprek overkomt. De sessie werd ingeleid met mooie beelden van de Rotterdamse skyline zoals die is voortgekomen uit de gründliche stedelijke herstructurering in mei 1940. 

China dan, de sessie Behind China’s great firewall: tech, culture and UX door Jessica Shen. Ik – lui – verwijs naar het verslag van Iskander Smit (door Posthaven gestuurd, circa drie uur terug) waar ik weinig aan toe te voegen heb. Nou, een paar dingen dan.

Ik denk: men kijkt te veel naar de USA, naar Silicon Valley, als het om digitale ontwikkelingen gaat. Bijvoorbeeld, in vele opzichten is WeChat interessanter dan Facebook (incl WhatsApp, Instagram). Mijn confirmation bias werd bevredigd in deze sessie: het digitale Chinese universum is écht anders. Dat komt niet alleen door het ontbreken van Google en Facebook, het is ook cultureel bepaald. Iskander wijst op Shens betoog over high & low context – een bijna McLuhanesk concept, erg fijn – en hoe dat tot designs kan leiden die een westerling als ‘cluttered and chaotic’ ervaart. Dit was voor mij een bevestiging omdat ik recent https://www.theguardian.com/us-news/2021/mar/10/donald-trump-buddha-statue-china-taobao heb geprobeerd te kopen maar kansloos rondgedoold heb in Chinese cyberspace. Taal en UX hebben mij krakend tot stilstand gebracht. Daarom heb ik geen Trump-Buddha bij mijn zwembad staan….

Iets recents, waar Shen aan tipte: in China wordt tracking meer als nuttig en minder als intrusie gezien dan in het Westen (pas op, ‘China’ en ‘Westen’ zijn grote generalisaties waar ik zelf niet zo in geloof). Wat er nu aan het gebeuren lijkt: de China Advertising Association werkt aan CAID, een vervanger van het huidige IDFA, dat Apple van plan is uit te zetten. Ik zeg het nu veel te simpel, men leze de details elders. Dat kan tot een boeiend conflict leiden: dat CAID is in strijd met de principes die Apple belijdt, en waarmee het Facebook pijnigt. De Financial Times zei daar deze week over: dan zou Apple talloze Chinese apps – die dat CAID gaan gebruiken om iPhones te tracken – uit moeten zetten. Nou, laten we eens zien wat er gebeurt. Een botsing van culturen en machtige partijen. NB ik ben een scepticus van het opgeklopte techno conflict met China dat onder andere uitmondt in de boycot van Huawei: Huawei heeft de Europese en Amerikaanse tech giganten gewoon verslagen op hun eigen terrein, dat hele spionage verhaal geloof ik niet. Shen had het trouwens ook over publiek-private samenwerking in China, daar zijn talloze aansprekende voorbeelden van die ons zouden kunnen inspireren (hier spreekt een cryptoneoliberaal in ruste…).

Om het ingewikkelder te maken: ‘ons’ beeld van ‘het Oosten’ is complex en soms raar of gewoon fout. Ik wijs op Denkers als Edward Saïd (‘orientalism’) en Frits Staal die hier diepe dingen over geschreven hebben.

Shen en Iskander observeerden over copycats. Zij liet zien dat Westerse tech bedrijven nu dingen kopiëren van Chinese bedrijven (online retail concepten bijvoorbeeld). Dat lijkt me goed, ik zou zelfs hopen – en: verwachten – dat dat meer gaat gebeuren. Er valt veel moois te halen daar, maar het is niet makkelijk te vinden. In de Grumpy Old Men uitzending gisteren vroeg Erwin Blom of er sites zijn waar ‘Chinese online ervaringen en inzichten’ te vinden zijn. Goede vraag! Geen idee? Iemand?

Er was meer. Ik vond het boeiend. De manier van presenteren, haar visualisatie was sterk, een aanrader. Je ziet hoe sommige mensen de online video kosmos goed gebruiken, en anderen niet. Jessica Shen deed dat heel instrumenteel, prettig en effectief.

Ik zit nu te luisteren naar de rerun van het gesprek met Pete Buttigieg. Koffie, geen gin & tonic.

Tijdens dit korte intermezzo tussen 4 panelleden, zit ik mij af te vragen waarom een mens ziende blind is. Pas wanneer 4 mensen 30 minuten schetsen wat er recht voor mijn neus gebeurt, ontstaat er ineens een nieuw blikveld en zit de wereld toch weer een beetje anders in elkaar dan gisteren... 

Dacht jij ook dat:

- vergrijzing slecht is voor de economie?
- dat 65+ voornamelijk hulp, aandacht en zorg nodig hebben?
- preventie en aandacht voor levensstijl vooral op kinderen gericht moet zijn om verschil te maken?
- kinderen de grootste groeimarkt zijn van social media en Lego?
- je vooral niet zo wil worden als je moeder/vader toen ze oud waren/ of nu oud zijn?

Ben jij bezig met jouw strategie en business development voor de komende 10 jaar? Dan raad ik je aan deze sessie te bekijken. 

NB klik daarna eens op... hoe framing zorgt dat we onszelf de verkeerde vragen stellen...

Voor wie het fimpje niet wil/kan kijken, hieronder het korte verslag in eigen woorden:

 STOP FRAMING 65+ (Stop het stigmatiseren van ouderen)

- over de economie: 65 plussers leven nog 20 jaar, ze consumeren, betalen belasting, zorgen voor gratis kinderopvang, gratis ouderenzorg, vrijwilligerswerk en ze hebben bijzonder goed gespaard. Banken maken zich zorgen omdat zij verwachten dat deze pensionado's gaan ontsparen.... bad for business (hier wel). Tuurlijk de verhouding werkenden versus pensioenenhouders verandert negatief en hoe moet het met al die uitbuitte ZZP'ers (oh nee die komen pas over 20 jaar jaar in de problemen) en ja ... de zorgkosten van de pensionado's rijzen straks de pan uit...maar uit welk potje komt dat? Wie betaalt jouw lidmaatschap, product, dienst en dus jouw hypotheek, eten en medewerkers? 

-65 plussers hebben behoefte aan: online learning, vertier, social media, spel en sport, en ook luiers, brillen, hoortoestellen, e-bikes, gympen, nieuwe heupen, steunkousen en Lego. Net als andere leeftijden hebben ze behoefte aan familie, vrienden en nieuwe contacten.

- preventie en aandacht voor levensstijl.. volgens het panel halen kinderen die nu 13 zijn de volgende eeuw.... jeugd is natuurlijk belangrijk maar de uitdaging voor preventie t.a.v. van kosten en aandacht voor levensstijl staat nu voor de deur bij de grote groep 50 en ouder die op korte termijn een belangrijke spil zijn van onze economie en samenleving. Hun sociale contributie aan de samenleving (kinderopvang, ouderenzorg, vrijwilligerswerk) zorgt voor kostenverlaging en economische groei. Ouderen zijn alleen wat kwetsbaarder door brozere botten en dovigheid. Door een gezonde levensstijl blijven ze langer uit de problemen. Dit heeft zich ook vertaald naar een belangrijke groeimarkt: gepersonaliseerde health care (en soms cure). Het biedt een veelheid aan productontwikkeling en verkoop/lidmaatschapsmogelijkheden, in ieder geval voor de sportsector.

- groeimarkt? zie bijgevoegde plaatjes: pensionado's hebben de belangrijkste factoren die voor ons belangrijk zijn: geld, tijd, zin en aandacht voor health. Het advies van het panel: benader ze als individuen gericht op de wens om lang gezond, gelukkig en fullfilling (bevredigend) te leven.  

- het venijn zit in de staart: het moest bij mij even landen. Ik wil niet zo worden als mijn moeder (74), maar ik word het wel. Die uitspraak ging nog wel, ik heb nl een leuke en actieve moeder. Toen kwam 'prepare for old age' . De weerstand die dat bij mij opriep was niet mals. Het pas niet in mijn wensdenken en ook niet in de publieke opinie. Het gebrek aan acceptatie veroorzaakt echter een onterechte framing van een hele grote groep. 

De panel leden plaatsen vervolgens seksisme, racisme en age-ism (leeftijdsdiscriminatie) zelfs in dezelfde categorie. Het effect door uitsluiting (niet mee mogen doen: geen aanbod van werk, sport, debat) en framing een negatief effect hebben op gezondheid en vitaliteit... oeps daar gaan de zorgkosten weer omhoog. 

How To Not Let the 2020 Crises Go to Waste

Door Vincent Luyendijk

Fascinerend hoe de dingen soms gaan. Zo volg je vanuit huis in Rotterdam een sessie van SXSW - waar je niet kunt zijn vanwege een pandemie - waarin Burgemeester Aboutaleb van 'mijn' Rotterdam wordt ondervraagd door Melissa Ablett, vice president van ‘mijn’ innovatiecommunity CIC - waar je niet kunt zijn vanwege een pandemie - met als rode draden innovatie, ecosystemen, sociale veerkracht en leiderschap. 

Het maakte me - misschien wel juist vanwege die paradoxale omstandigheden - reuze trots. Enerzijds om mijn stad zo internationaal vertegenwoordigd te zien worden. Maar vooral ook omdat er zulke zinnige dingen werden gezegd. 

Forward thinking - Wat ik niet wist, is dat Aboutaleb een achtergrond als engineer heeft. In combinatie met de hoeveelheid energie die het hem - op zijn vijftiende - heeft gekost om in Nederland te ‘landen’ verklaart misschien wel dat hij een van de meest ‘forward thinking mayors’ van Europa is geworden. 

Veerkracht - Een stad moet veerkrachtig zijn (Rotterdam bijvoorbeeld op het gebied van waterbeheer en klimaatadaptatie), maar belangrijker nog is de social resilience, de veerkracht van haar bewoners. Als stad kun je daaraan actief bouwen door de combinatie van de juiste basisvoorzieningen; met name educatie, gezondheid en huisvesting. (NB. Aboutaleb is lid van de Covid-19 recovery taskforce van de C40 steden)

Leave no one behind - Verhelderend om te horen hoe hij praat over ‘dat iedere Rotterdammer’ mee moet kunnen doen. Dat de energietransitie bijvoorbeeld niet het feestje van de happy few moet zijn. We moeten in een stad ruimte bieden voor iedereen.

Ecosysteem - Hij had vroegtijdig door dat Rotterdam op zichzelf te klein was, met 650.000 inwoners tel je niet mee. Daarom zocht hij vroeg naar de samenwerking met Den Haag, wat heeft geleid tot MRDH (Metropoolregio Rotterdam Den Haag) met meer dan 3 miljoen inwoners. Een schaal die nodig is om te concurreren met het buitenland. Het bestond niet, maar is nu een officiële entiteit met bevoegdheden op het gebied van economie, mobiliteit en in de toekomst publiek groen. Ook de intensieve samenwerking tussen de universiteiten van Delft (Technisch), Leiden (Life Science) en Rotterdam (Economie, Medisch) is hiervan het direct gevolg. Het brengt de buitenwereld naar binnen. 

Creativiteit - Het belang van de creatieve sector wordt extra benadrukt. De meest creatieve mensen werken nou eenmaal niet in ‘public office’’, dus moet je die impulsen anders organiseren en zorgen dat die wel worden benut. 

Technologie - We zullen de rol van technologie in het onderwijs van onze kinderen moeten gaan vergroten. Maar het is geen doel op zich. Technology is serving humanity. Een flink deel (20 - 25%) van de bevolking zal geen gebruik maken van alle nieuwe digitale technologie, dat betekent dat je die op de meer traditionele manier zal moeten blijven ondersteunen. 

Transitie - In tijden van transitie moet je kunnen samenwerken met de ‘trusted’ bedrijven en instanties uit het verleden en tegelijk openstaan voor de nieuwe ideeën van de nieuwe economie en de innovatie van start-ups en challengers. 

Politiek - Belangrijk dat je je hier niet laat leiden door politieke redenen. Als treffend voorbeeld noemt hij Trump die op electorale gronden de automotive industrie in de VS beschermde, terwijl iedereen weet dat de markt van de verbrandingsmotor eindig is (en snel ook). 

Drie thema’s - De komende 5 jaar zullen deze thema’s de agenda bepalen in Rotterdam: Energietransitie, huisvesting, sociale resilience.

Leiderschap - ‘Leaders are not coming from the moon’. Mooi slotpleidooi op de vraag hoe we er als burgers voor kunnen zorgen dat leiders meer op de lange termijn gefocussed zijn (denk klimaat). Zorg dat de grote thema’s op de agenda blijven staan. Kijk niet alleen naar de problemen die zich in een straal van 30 minuten rondom je huis bevinden, want dan zullen leiders dat ook als perspectief nemen. Push de leiders op de grote uitdagingen. En blijf dat continu doen.

Door Gerard Dielessen

Heel veel mensen snakken ernaar om weer naar een vol stadion te gaan. Gezamenlijk juichen, plezier maken, schreeuwen, je eigen favoriete sportploeg aanmoedigen. Ontspanning op de zondagmiddag. Het zal, op enkele pilots na, nog wel een groot aantal maanden duren voordat de verschillende supporterslegioenen weer in actie zullen. Zelfs tijdens de Olympische en Paralympische Zomerspelen is het nog maar zeer de vraag of daar fans zullen worden toegelaten, in verband met dat vermaledijde virus dat voor zoveel ongemak zorgt.

Toch zorgt datzelfde virus ook voor meer prettige disruptie. Op allerlei terreinen, maar zeker ook voor de fans. Ik voorspel dat de komende jaren het supportersbeeld tijdens sportwedstrijden ingrijpend gaat veranderen. Natuurlijk zitten we nu al met miljoenen ‘thuis voor de buis’ als er belangrijke sportwedstrijden worden uitgezonden. Vaak nog eens veel beter te zien dan dat je er live bij bent omdat de tientallen televisiecamera’s en een goede regisseur ervoor zorgen dat je altijd het goede overzicht hebt. Maar je mist de sfeer, de ambiance, de opwinding en het gevoel onderdeel te zijn van een mooie gebeurtenis.

De technologie gaat ervoor zorgen dat je die beleving straks ook vanuit je woonkamer kunt ervaren. De kenners noemen dat ‘immersive fan engagement.’ Meespelende fan betrokkenheid.

Met dank aan het virus dus, dat ervoor zorgt dat een groot aantal technologische ontwikkelingen in razend tempo vanuit pure noodzaak accelereert. Want in de stadions worden immers nu geen mensen toegelaten.

Dat die acceleratie gaande is bleek ook nog eens uit een interessante South by Southwest sessie met de welluidende titel Up Your Game: XR & The Evolving Fan Experience, die ik gisteren bijwoonde.

Vertegenwoordigers van de NBA (Basketball), PGA (Golf) en Verizon (Telecommunicatie) voorspellen grote veranderingen in het gedrag van de fans, zo bleek. Natuurlijk zullen stadions gevuld blijven met liefhebbers. Toch zullen meer en meer mensen straks de mogelijkheid krijgen om zich vooral thuis in hun eigen woonkamer te vermaken met hun favoriete club of atleet door middel van XR- (Extended Reality), AR- (Augmented Reality), AI- (Artificial Intelligence), 3D-technologieen. 

Het virus heeft er al voor gezorgd dat in het afgelopen jaar veel is geëxperimenteerd met deze digitale ‘emerging’ technieken om op zo’n manier fans op een andere wijze te betrekken bij de prestaties en verrichtingen van hun favorieten.

Zo vertelde Scott Stanchak, vice-president emerging technology van de National Basketball Association dat de competitie die ze vorig jaar in de bubbel in Florida hebben afgewerkt buitengewoon succesvol is verlopen door de toeschouwers op grote schermen de wedstrijden te laten meebeleven. ‘De spelers voelden de passie van de fans thuis. Schreeuwen vanuit je huiskamer’, zei Scott. En: ’Vijfennegentig procent van de fans zijn nog nooit in een NBA-Sportsarena geweest. Nu was dat dus honderd procent en toch was de beleving niet minder. COVID-19 heeft deze ontwikkeling enorm gestimuleerd.’

Het gaat niet alleen om een andere manier van aanwezig zijn. Door de nieuwe digitale virtual reality aanpak zijn organisaties, zoals de NBA, in staat om hun fans op virtuele plekken in het stadion te laten plaatsnemen waar ze in werkelijkheid nooit terecht komen. Zoals bijvoorbeeld in de kleedkamer of aan de rand van het veld. Allemaal heel interessante ontwikkelingen die bovendien voor aantrekkelijke nieuwe businessmodellen zorgen.

De fan betrokkenheid wordt ook vergroot door spelsituaties op verschillende manieren te laten zien, voorzien van relevante data die je in beeld of op een begeleidende app kunt zien. Eindeloze mogelijkheden en aantrekkelijke informatie waarover je live in het stadion niet of veel moeilijker kunt beschikken.

De ontwikkeling van het snelle 5G-netwerk zorgt ook voor een boost in alle mogelijkheden om liefhebbers nog sneller van de juiste gestreamde informatie te voorzien. Niko Chauls van Verizon had daar een mooie term voor bedacht in deze interessante sessie: ‘Pixel Perfect.’

Op deze manier wordt toch in rap tempo een nieuw medium ontwikkeld, waar we nu en vooral in de toekomst veel mee te maken zullen krijgen. Op afstand kunnen we toch aanwezig zijn in een sportstadion en het evenement beleven zoals dat niet eerder kon.

Voor Tokyo misschien allemaal nog net wat te vroeg, maar deze discussie maakte mij nog eens duidelijk dat COVID-19 ook ontwikkelingen in gang heeft gezet waar we anders wellicht nog lange tijd op hadden moeten wachten.

Door Suzanne Unck

Anyway: ik was bij de keynote van Pete Buttigieg (boe-te-dzjedzj). De democratische presidentskandidaat die tot voor kort burgemeester was van een stadje in Indiana. Nog maar 38 jaar oud en openlijk in een homoseksuele relatie. Hij trok zich terug ten gunste van Bernie Sanders en is nu minister van Transport in kabinet Biden. In de keynote sprak hij uitgebreid over zijn visie op transport in de Verenigde Staten. Het bood een mooi inkijkje in de 'car centered' cultuur in de VS.

Een tijd geleden las ik het boek 'Amerikanen lopen niet' van Arjen van Veelen. En dat klopt: de infrastructuur is niet ingericht op voetgangers of fietsers. Kort ging het daarover in het verhaal van Buttigieg. Maar meer werd er door de interviewer van MSNBC ingezoomd op zijn vernieuwende visie, LGBT+ achtergrond en hoe openbaar vervoer kan zorgen voor kansengelijkheid (equity). Ook in de chat was er een levendige discussie. Of er rotondes moesten komen en dat de treinverbindingen in Europa toch zoveel beter zijn dan in de VS. Eén vrouw meldde dat ze dagelijks naar haar werk fietst. 

Verder had de conversatie weinig diepgang. Ik was vooral positief verrast door de progressieve visie en uitspraken van deze minister. En ben benieuwd of de hoop van één van de aanwezigen in de chat uitkomt: Harris-Buttigieg 2024?

Door Lara Ankersmit

Naast de corona crisis was 2020 ook het jaar waarin (veel meer) mensen en bedrijven zich aansloten bij BLM, veelal d.m.v. statements en social posts. De beweging had momentum en de vraag is nu: hoe verder? Welke acties kunnen we verwachten van bedrijven, sportclubs en media? De ‘activisten’ zijn klaar met het gesprek erover, met het gesprek of racisme bestaat. Het was bij hen al duidelijk dat Trump racistische ideeën had toen het grootste deel van het land hem nog als een beroemdheid behandelde. Door Trump is duidelijk geworden dat witte en zwarte Amerikanen een totaal andere associatie hebben bij symbolen, vlaggen en het verleden. Het is duidelijk geworden dat er geen gedeelde geschiedenis is. Trump heeft dat blootgelegd. En dat is positief. Nu kan er gewerkt worden aan een gedeelde waarheid waarin beide verhaallijnen aan bod komen.

Het gaat dan niet langer meer om het laten zien van zwarte rolmodellen in de media of sport; het gaat om de ‘black voice’. Om het verhaal vanuit de zwarte gemeenschap, om een gedeelde cultuur en aangezien die nu vooral gevormd is door het verhaal van de witte Amerikaan, een verandering van cultuur. Er moet gewerkt worden aan echte gelijkheid.

Media en bedrijven zullen laten moeten zien wat zij gaan doen. Welke geluiden laten -m.n. de media- toe. Zwarte journalisten lieten hun stem al eerder horen, maar dat werd vaak niet gewaardeerd en leidde tot ontslag of vertrek. De journalist moet onafhankelijk zijn en niet laten zien wie hij of zij is en niet laten weten wat zijn of haar achtergrond is, dat is de gangbare gedachte. Voor een zwarte of bruine journalist (op TV) of een vrouw is het natuurlijk lastig om niet te laten zien dat je zwart, bruin of vrouw bent. Zolang de gezichten in het nieuws voornamelijk witte mannen zijn, val je als zwarte man of vrouw al snel op. Als de witte Amerikaan kennisneemt van de zwarte geschiedenis, dan zijn ze wellicht niet meer zo boos, is de hoop. 

Het racisme probleem is immers niet het probleem van slechts de zwarte Amerikaan, zij hebben dit probleem niet gecreëerd en zij zijn dan ook niet degenen die het op kunnen lossen.

Door Marit Jonker

Meteen vanaf het begin was duidelijk: hier zitten vrouwen met een missie tafel! Alles wat ze doen is opgebouwd vanuit de basis gedachte dat iedereen uniek is en je mag zijn wie je bent. Authentiek. Iedereen heeft er de mond van vol. Zelfhulpboeken, magazines en podcasts over dit thema schieten als paddenstoelen uit de grond. Maar deze dames zijn er in geslaagd om van idee naar een integrale aanpak te komen. 

Opgesloten in jezelf kunnen zijn, maatschappelijke thema's waar het om gelijkheid draait. Het gedachtegoed is bewonderingswaardig consequent doorvertaald: van sponsorbeleid tot merchandise. Het gaat zelfs zover dat je de WMBA kunt sponsoren, zelfs, maar dan wél onder hun voorwaarden. Een jaloersmakende positie. Of is het 'gewoon' durven? Je verbindt je dus nadrukkelijk aan een verhaal en niet aan de sport. En dat blijkt het bedrijfsleven ook nog eens enorm aan te spreken. 

Dit klinkt als een sprookje, maar hier ging hard werken en vooral volhouden aan vooraf. Een proces van een lange adem waar respect voor elkaar een randvoorwaarde was. Open en kwetsbaar. Er zijn onderling heel veel gesprekken gevoerd, er is gediscussieerd en geluisterd. Mensen haakten af ​​en kwamen weer terug. En zo is SAMEN een vruchtbare bodem voor de koppeling van sport & maatschappelijke vraagstukken. Bijzonder dat het gelukt is dat de hoofdpersonen, de speelsters zelf, dit volledig dragen en dit ook als hun taak zien. 

In Nederland zien we naar mijn mening nog veel sporters in plaats van atleten (zangers versus artiesten). Atleten kennen hun eigen verhaal en weten andere daarmee te inspireren. En voel dit bovenal ook als hun verantwoordelijkheid. Niet onbelangrijk. Want er wordt nogal wat van je gevraagd, los van je trainingsuren. Maar hé, de WNBA bewijst maar mooi hoe de sport een effectief middel kan zijn om een ​​boodschap over te brengen.

Aflevering 2 van de Grumpy Old Men. Blom, Berger, Buitelaar en Stekel reflecteren op SXSW. Over de zoektocht naar een goudkleurig standbeeld van Donald Trump, maar ook over een trainingsschema voor schaatsen. Dat naast interessante sessies op SXSW!

Door Lara Ankersmit

Producers Timbaland en Swizz Beats zijn tijdens de lockdown gestart met Verzuz. Een wekelijkse liveshow op Instagram Live waarin artiesten het tegen elkaar opnemen in battles. De show wordt door de producers gecureerd als ware het een playlist. De focus ligt op bekende namen en hun grootste hits. Waar je bij een echt liveconcert (in een zaal) niet direct weggaat als je een minder bekend nummer hoort, is online de volgende stream altijd 1-click verderop. Om publiek vast te houden is er interactie nodig en herkenbaarheid. De bekende artiesten waar Timbaland en Swizz Beats mee werken leveren dit instant. Voor de artiesten zelf is het een interessante manier om (weer) in de picture te komen, zonder op een wereldwijde tour te hoeven gaan.

De Verzuz tour komt er ongetwijfeld, maar de Verzuz livestream blijft daar onderdeel van, is nu de verwachting. Het afgelopen jaar heeft laten zien dat heel veel vanuit huis kan, zo ook live concerten. De verwachting van Swizz Beats is dat mensen hun eigen VIP party organiseren en met de elkaar de livestream bekijken, i.p.v. met zijn allen af te reizen naar de concertzaal. Zowel de artiest als het publiek zal niet overal meer naartoe willen reizen.

Verzuz geeft vooral een podium aan bekende namen. Dit zagen we ook al bij optredens in games als Fortnite, ook daar traden vooral de bekende namen op. Nieuw talent zal zich eerst elders moeten bewijzen. M.n. Twitch, maar misschien ook Roblox, kan daar een rol in spelen. Ook op die platforms is het een uitdaging om naast artiest ook creator te zijn. Het gaat niet meer alleen om het muziek optreden maar ook om de interactie met je publiek, andere streamers en creators.

Een hybride vorm van live concert, livestream en interactie is volgens de organisatoren van Verzuz de toekomst. Instagram beaamt dit uiteraard en heeft inmiddels de Live optie uitgebreid naar 4 mensen/creators tegelijk (i.p.v. 2). Concertzalen en sportarena’s zullen rekening moeten gaan houden met livestreams, al is het alleen maar omdat de artiest zelf nu ook online podia tot zijn of haar beschikking heeft.

Sportwedstrijden verplaatsen zich waarschijnlijk iets minder makkelijk naar Instagram Live of Twitch, behalve natuurlijk e-sport events. Uitdaging voor de sporten blijft om het publiek te entertainen, zowel in de arena als op TV. Dat is het afgelopen jaar vooral traditioneel gedaan met stadium geluiden en een virtueel publiek. Het bijwonen van optredens van (grote) artiesten is makkelijker, bereikbaarder en interactiever geworden met initiatieven als Verzuz.

Door Johan Voets

Één van de meest gehoorde buzzword aan het begin van het vorige decennium moet toch wel 'transmedia storytelling' zijn geweest. Zo'n beetje ieder respectabel event had er een talk over en ook in Austin puilde de zalen in 2011, 2012 en 2013 uit bij sessies over het onderwerp. 

Maar zoals wel vaker werd het daarna behoorlijk stil. De transmediale storm ging liggen, maar echt weg is het onderwerp nooit geweest. Sterker nog: sinds de introductie van het Marvel Cinematic Universe in 2008 werd het mainstream publiek massaal meegenomen op transmediale avonturen. 

Alexandre Amancio, oprichter van Reflector Entertainment, zag het van dichtbij gebeuren. Als hoofd creatief van de populaire videogame Assassins Creed zag hij hoe creatieve verhaallijnen media kunnen overstijgen. Met zijn eigen bedrijf richt hij zich nu op het verder ontwikkelen van transmediale concepten.

"Het perspectief vanuit de creatieve industrie is nog altijd gefocussed op segmenten: films, games, boeken, comics, magazines. En dat terwijl consumenten een heel ander perspectief hebben. Zij zien werelden. Star Wars, Marvel, Harry Potter of Lord of the Rings. Ze filteren hun consumptie op basis van de wereld waar ze bij willen horen".

In zijn talk zet de Portugees zijn visie op het huidige medialandschap uiteen. Waar komen we vandaan en waar gaan we volgens hem naar toe. Van een wereld waarin entertainment wordt uitgewerkt volgens het tent pole-model naar eentje waarin de Storyworld centraal staat.

Prikkelend, inspirerend en naarmate zijn talk volgt eigenlijk niet meer dan logisch. Amancio kan niet alleen het creatieve plaatje schetsen, hij kan ook uitleggen wat het zakelijk voor impact heeft. En om dat te onderbouwen deelt Amancio een typisch gevalletje 'eat your own dogfood' in de vorm van Unknown9, zijn eigen nieuwste transmedia platform.

Lees meer op Numrush