Fast Moving Targets presents: SXSW21

Door Suzanne Unck (@suzanneunck)

Een aantal keer hoorde ik het al vandaag: 'Ga niet vergelijken met de jaarlijkse SXSW conferentie in Austin.' Maar ja... dat deed ik toch. Ik checkte het weerbericht aldaar (25 graden en zon). Mijmerde terug naar de drie edities dat ik er rondliep (met dank aan Timehop) en in gedachten reed ik in mijn huurauto in de file naar Austin Convention Center. En dan 's avonds struinen door 6th Street met muziek uit alle ramen van venues. 

Maar goed: Corona en zo. Dus de online experience dit jaar. Ik had al een voorproefje gehad doordat ik vorige week ook de onderwijsvariant SXSWedu bijwoonde. En een deel van de hele ervaring is precies hetzelfde als anders: de onoverzichtelijke website, overload aan sessies, de leader voor elke sessie die nu nog leuk maar straks irritant is en de mindblowing inzichten, onbegrijpelijke sessies en van alles ertussenin.

Helaas is mijn werkagenda overvol, dus onbelemmerd bingen lukt niet. En vandaag bleef het dus bij zappen en kort volgen van verschillende sessies. Even proeven. Van een NASA-sessie met astronauten tot componisten die hun muziek lieten horen (heerlijk!). En van het Annual Tech Trends report tot een film waarin een ex-stel met elkaar in quarantaine moet. Een vreemde gewaarwording ernaar te kijken terwijl we er zelf nog middenin zitten. Toffe film trouwens: The end of us (terugkijken kan!).

Op dit moment zit ik in een Clubhouse sessie waarin aanwezigen onder leiding van SXSW programmeurs praten over wat ze vandaag hebben beleefd. En 'vandaag' is nog niet klaar, want vanwege het tijdsverschil beginnen alle sessies rond 16 uur Nederlandse tijd, tot ergens in de nacht. Overigens hoor ik nu net bij de SXSW Conference Daily Hangouts op Clubhouse dat de meeste sessies tot 18 april beschikbaar blijven. Dat biedt perspectieven!

Door Monique van Dusseldorp

Als samensteller van congressen en seminars, ben ik heel benieuwd hoe SWSX het aanpakt, zo’n online event.

Het afgelopen jaar heb ik zoveel mogelijk online events bezocht – en ik zie allerlei mooie nieuwe vormen ontstaan.

Maar de ‘’festival’’ aanpak, met heel veel gelijktijdige en veelsoortige sessies.. op een of andere manier vind ik die het lastigst.

Als ik kan kiezen uit 100 video sessies, wil ik eigenlijk meteen iets anders gaan doen.

Maar goed! Vandaag voor het eerst SWSX ingedoken, en gekeken naar Amy Webb. Zij doet elk jaar een presentatie bij de opening van SWSX, net zoals scifi schrijver Bruce Sterling steevast sluit met observaties over de dagen.

Webb is een veelgevraagd spreker (en ook een ontzettend dure dame weet ik), en haar trendrapport biedt altijd een mooi overzicht van ontwikkelingen. Deze keer presenteerde drie ‘’clusters’’ van trends.

• Het eerste cluster ging over allerlei tech rond gezondheid, rond onze lichamen, en hoe we ook steeds meer verbonden worden met apparaten. Een van de onderwerpen die aan bod kwam: sleep tech. Ooler dat voor 699 USD je bed lekker koud houdt bijvoorbeeld  of de Nederlandse slaaprobot Somnox!  (Wel jammer dat ze Somnox niet goed gespeld hadden in de slides: Somonex).

• De tweede trend ging over hoe onze fysieke en digitale werelden steeds meer vermengd worden, met mooie voorbeelden rond de rol van geluid. White noise kennen we wel, geruis dat andere geluiden wegduwt en kan helpen bij de concentratie. Maar er is dus ook pink noise, blue noise en brown noise: een digitale manier om iets uit de wereld weg te duwen. Ze gaf ook andere voorbeelden van ‘’diminished reality’’, bijvoorbeeld hoe we met AR brillen kunnen kiezen om sommige zaken niet te zien.

• De laatste trend ging over platforms en betrof o.a. ‘synthetic biology’ – ‘’soon we will program living biological structures as if they are computers’’, en ja, binnen tien jaar kunnen we DNA printen op Mars! 

Ik vind Amy Webb een fijne spreker, en het was een goed overzicht… maar het waren wel erg veel voorbeelden die alle trendwatchers lijken te gebruiken, en misschien net iets te algemene vragen daarover. De Chinese oma die door een drone gemaand wordt tot gehoorzaamheid, de deep fakes, ethiek van AI systemen, gezichtsherkenning en de gevaren daarvan, ‘’daar moeten we echt goed over nadenken’’.

Misschien was ik er niet voor in de stemming maar het waren wat te grote stappen. De rapporten zelf hebben veel meer informatie en zijn echt de moeite waard. 

Wat de vorm betreft – en eigenlijk ben ik daar vooral naar op zoek! – hier wat korte observaties. 

• dit was een vooraf opgenomen verhaal, maar Amy was wel aanwezig: in het chat kanaal deelde ze af en toe linkjes, en reageerde ze op vragen, tijdens haar eigen verhaal dus.  Die dubbele aanwezigheid zie je steeds vaker en ik vind het wel een mooie vorm, en eentje die speciaal geschikt is voor online ‘’events’’, eigenlijk alleen daar goed kan werken.   
• Er waren meer dan 500 deelnemers bij deze sessie, en er werd best veel gereageerd in de chat. (‘’Oh dit is net Black Mirror’’ is ongeveer tien keer opgemerkt. ‘’Blade Runner’’, die kwam ook langs).
• Webb sloot de sessie desondanks af zonder enige interactie (tja, vooraf opgenomen), wat ik dan toch onprettig vind. Beetje saai ook. Zoals je bij een event op locatie ook niemand ‘’koud’’ laat opkomen of afgaan, vind ik dat een online event ook gewoon een host moet hebben – iemand die de link is tussen publiek en spreker, even bedankt etc. Mogelijk een heel ouderwetse gedachte..
• Op het moment dat de video is afgelopen, krijg je meteen wat commercials voor de kiezen, waarmee het ook meteen ‘’televisie’’ is. Niet gezellig, dat.
• De SWSX website is verder keurig netjes vormgegeven, met mooie kleurtjes, en snelle toegang tot alle sessies die op dat moment live zijn (Channel 1 – 5).
• Wat ik ook fijn vind aan de inrichting van de site, is dat alle sessie ‘’er al zijn’’. Als je een sessie aanklikt krijg je alle info te zien en een aftelklok. Lijkt niet zo bijzonder misschien, maar een van de grootste event platforms van het moment, Hopin, heeft dat niet. Heel vreemd: op Hopin bestaat een sessie bestaat pas 5 minuten voor dat hij begint, en dus is iedereen steeds aan het zoeken. In dit geval kan je ook heel veel terugkijken, dus een gemiste sessie is geen probleem. Probleem is wel dat je dan helemaal een ''televisie gevoel'' krijgt.
• De indeling is verder redelijk standaard, met een chat aan de zijkant, een poll, en je kan de lijst van deelnemers per sessie zien. Misschien ook wel slim voor een event dat zo ontzettend veel sessies heeft.
• Wat ik daarin dan wel mis: het publiek. Je zou als je op de site aankomt een krioelende massa willen zien, een kaart waarop je ziet waar iedereen uithangt, een idee van wat de meest populaire sessie van het moment is, een gevoel voor wie er nog meer aanwezig zijn..  

Hebben jullie nog mooie innovaties gezien, wat betreft de vorm van interactie of speciale manieren van informatie delen? Kom maar door!

Door Mark de Kock

Als je na een dag werken voor het eerst inlogt op SXSW21 is het de eerste minuten lastig om je weg te vinden. HET event van het jaar waar je al zolang naartoe wilde. Dit jaar is het online en je mag het volgen (dank Erwin!). Als je dan zo met je neus in de boter valt. Dan is de eerste sessie met Futurist Amy Webb wel een maatpak van het beste zijde en millimeter nauwkeurig. 

Amy brengt met haar "emerging trends report" een blik op de wereld die laat zien wat de toekomst van Identiteit en realiteit is. Waarom we nog maar aan het begin staan van deepfakes en een nieuwe blik op wat "de realiteit" is. "We zullen lachen om onze reacties op de huidige deepfakes". 

Velen zullen de noise cancelling koptelefoon bezitten of iig kennen. Wat als je in de toekomst naar een restaurant gaat en daar op alle wenselijke vlakken de audio realiteit kunt sturen? Die lastige buurman met die klagende stem? Laten we die gewoon uitfilteren. Je vriend of partner is belangrijk, die wil je wat beter horen. Amy noemt het "Diminished reality" waar je keuzes maakt wat onderdeel is van jouw gekozen realiteit. En waar AR en VR nu nog afzonderlijke kanalen zijn.. Die zullen zich mengen met alledaagse ervaringen. Dat hoeft niet enkel op audio gebied maar kan ook visueel zijn. En wanneer wordt die realiteit een ethisch vraagstuk? Wie beoordeelt dat?

In die wereld is jouw identiteit belangrijker dan ooit. En wat als je niet gevolgd wil worden door die ene camera die op afstand analyseert dat je lichaamstemperatuur misschien te hoog is en je kuch in de elleboog ook verdacht? Er zullen steeds meer mensen een vorm van "Hacktivism" zoeken om niet gevolgd te kunnen worden. Bovendien, die systemen hebben op dit moment vaak nog een voorkeur. Zijn geprogrammeerd met een "bias" die op verkeerde (raciale) principes kan zijn gebaseerd. Hoe gaan we daar als samenleving mee om en/of hoe zorgen we dat die bias verdwijnt?           

Een andere trend die Amy benoemt is C-DOS (corporate denial of service). Wat als mensen massaal opstaan en tegen de "corporates" ingaan. Gamestop en de Crypto hype is daar een voorbeeld van. De traditionele bedrijven met hun tactieken worden beïnvloed door mensen die het systeem niet meer accepteren. Daarbij worden digitale kanalen en systemen ingezet om de strijd aan te gaan.  

En de vraag wordt opgeworpen of er "Cloud neutrality" is. Amazon AWS kiest ervoor om Parler van hun systemen te weren. Maar niet voordat de hack op alle data is gebeurd. En de mensen die nu op basis van die data aan het kruis worden genageld. Zijn ze schuldig of  waren ze de verkeerde plek op het verkeerde tijdstip?

Als laatste wordt het printen van Biologisch DNA toegelicht. Als we dan naar Mars gaan. Dan is het wel handig als we biologische data kunnen printen vanuit een emailtje en zo tomaten planten kunnen laten groeien.  En leven rijke mensen straks 10-15 jaar langer omdat ze zelf hun lichaam optimaal kunnen "lezen en bedienen"? En wat doet de "average Joe"?  

Een perfecte start van een paar dagen gemixte realiteit. Werkend leven in Nederland en een SXSW feestje voor de brein. Of slapen nog onderdeel van deze realiteit is? ......