Door Monique van Dusseldorp
1. Wat was voor jou de belangrijkste rode draag door deze editie van SXSW? Welke trend of ontwikkeling zou je er uitlichten?
Op bijna alle gebieden worden vragen gesteld over wat de digitalisering van de wereld uiteindelijk betekent: de macht van Google en Facebook, privacy, synthetische media en nepnieuws, onze democratie, de economische consequenties van AI. Iedereen ziet dat er van alles aan de hand is, en dat het belangrijk is dat overheden, bedrijfsleven en burgers de problemen aanpakken. Maar eigenlijk weet niemand hoe.
Door de opzet van SWSX, met vele kanalen en vele sessies, ontbrak misschien ook het overzicht van wat nu echt het grote verhaal is, of wat SWSX zelf het belangrijkst vindt. Ik zeg dit overigens met een zeer groot voorbehoud, want uiteindelijk heb ik helemaal niet zoveel sessies gezien: misschien miste ik net de belangrijkste sessies. Maar het is natuurlijk ook ingewikkeld: het gaat hier om een festival (en een generatie) met enorm geloof in digitaal, gewijd aan ondernemerschap, inventiviteit, levenslust. Terwijl de grote vragen nu gaan om verhouding maatschappij - overheid - bedrijfsleven. Dat is een veel taaier onderwerp, met een heel andere insteek.
2. Als je één les uit deze SXSW zou moeten trekken wat zou die zijn?
Als je een online festival organiseert, denk dan niet dat je er bent met stapels interessante sprekers, een chat kanaal en links naar de sponsoren. Ik vond het Swapcard platform dat gebruikt werd voor deze editie heel beperkt, en miste het experiment. (Ik miste ook de ''search'' box, die er overigens wel bleek te zijn. Hoe dan, interface designers, ik heb er echt naar gezocht).
Had een vleugje ''Austin Texas'' toegevoegd, een host die ten alle tijden bereikbaar is, leukere manieren om elkaar te vinden en samen een laag toe te voegen, interactie met het publiek, een tickertape met tweets, een audio chat kanaal, een plek voor experiment en ervaring. Wat miste was een digitale speeltuin. In de huidige opzet was het publiek was eigenlijk onzichtbaar, en speelde geen rol in de ervaring van het event. Wat berichtjes in de chatkanalen, terwijl de sprekers zelf meestal niet aanwezig waren, omdat alles vooraf was opgenomen.
Stel je voor dat SWSX het samen kijken met een selecte groep zou faciliteren, een review kanaal zou maken waar mensen zelf discussies kunnen opzetten, verslagen zou verzamelen en delen met de rest, of mensen op originele manieren bij elkaar zou brengen: hier is iedereen uit jouw stad, of iedereen die toevallig precies dezelfde sessies als jij wil gaan bekijken.
Een videopresentatie is een ''social object'', een verhaal om over te praten, je mening af te zetten tegen die van anderen bijvoorbeeld. Dat is ook de reden waarom je ergens naar toe gaat - niet voor het verhaal alleen maar voor de extra laag, de interpretatie, de reacties.
Complimenten dus aan jullie als team, want door het samen bloggen, de grumpy men sessies en de afsluitende sessie, werd die laag weer wel toegevoegd. SWSX moet mij niet bellen maar jullie!
3. Wat neem je van deze SXSW mee waar je onmiddelijk mee aan de slag wil / gaat in je eigen organisatie of projecten?
Ik ga verder zoeken naar online events die wel het experiment aangaan. En daar natuurlijk stukjes over schrijven op https://futureofevents.substack.com/ - en wie weet ooit een online event te organiseren waar ik zelf echt trots op kan zijn.