door Monique van Dusseldorp
Ik heb mijn bezoek aan het virtuele SWSX helemaal niet voorbereid, dus ik klik op een vrij moment gewoon door de kanalen heen, en blijf dan ergens hangen. De sessie over ''fan en band'' interactie, bleek uiteindelijk een gesprek te zijn tussen twee mensen: Ty Roberts en Imogen Heap.
Ty Roberts (zijn introducerende woorden: ''ik denk dat jullie me al wel kennen''. Huh, nee....), heeft een grote naam in de muziekwereld. HIj was een van de oprichters van Gracenote (metadata en info over muziek oa voor iTunes), jarenlang CTO van Universal en adviseur van Tidal. Zijn nieuwe bedrijf Fantracks richt zich op ''AR livestream and virtual concept albums for A list music artists''. In deze sessie was hij gewoon een goed geinformeerde ondervrager.
Hij interviewde Imogen Heap, een Engelse artieste: singer-songwriter, record producer, en audio engineer. Ze maakt muziek en probeert ook altijd heel veel uit met beschikbare techniek. Ze is vooral bekend door de Mi.Mu Gloves die ze ontwikkelde, de muzikale handschoenendie je kan bewegen om geluiden te laten horen. Ariana Grande gebruikt ze ook. Maar ze was ook heel vroeg met het op de Blockchain vastleggen van haar werk: ze richtte Creative Passport op, waarmee muziekmakers hun werk kunnen documenteren en delen.
De titel van de sessie werd niet echt waargemaakt, in de zin dat er niet gesproken werd over XR en band interaction ion het algemeen. XR is een term die verwijst naar Extended Reality - en dat is nogal een breed gebied: ''all real-and-virtual combined environments and human-machine interactions generated by computer technology and wearables, where the 'X' represents a variable for any current or future spatial computing technologies.''.
Imogen Heap is echter een plezier om naar te luisteren, en zij is absoluut een pionier. Ze probeert steeds nieuwe manieren uit om binnen maar vaak ook buiten de muziek industrie haar eigen weg te gaan. Vanaf het begin van de lockdown nodigde ze fans (''Heapsters'') uit om online mee te kijken en luisteren naar de nieuwe muziek die ze aan het maken is. Je kan ook verzoekjes doen, en die kosten wat: voor 100 GBP speelt ze wat je aanvraagt, en een cover (die ze eerst nog moet instuderen) kost 500 GBP.
Inmiddels heeft ze een app (2 GBP per maand) waar fans alles kunnen zien: muziek in wording, ideetjes, teksten die nog niet af zijn. In het gesprek vertelde ze over haar ''listening chair'' - een echte stoel, voorzien van alle techniek, waar ze kan luisteren naar de reacties van haar fans. Fans kopen een kaartje om een op een met haar te praten, en dat kan uren duren. De video wordt weer online gedeeld.
Heap onderneemt haar zoektocht naar nieuwe mogelijkheden steeds vanuit het oogpunt van de artiest, en observeert hoe de muziek industrie vaak tekort schiet, in de zin dat de industrie vooral de industrie ondersteunt, en niet het creatieve talent. Na afloop werd er meteen een video clip van Heap afgespeeld.
Ook hier: een vooraf opgenomen video, geen optie om vragen te stellen, en ook geen aanvullende links naar haar werk - die heb ik er voor dit verslag nog even bijgezocht. Het format schiet daar echt te kort. (En nog zoiets: waarom is er geen search functie? De link naar de sessie heb ik nog niet teruggevonden. SWSX wordt trouwens gehouden wordt op het Swapcard platform.)