Door Marianne van Leeuwen
In deze sessie hele mooie voorbeelden van "VR for good". Drie VR makers vertellen over hun werk.
De mother of VR Nonny de la Pena zoomt mee vanuit een rommelige garage (met stip de vreemdste background van SXSW) en vertelt over een indrukwekkende lijst van prachtige projecten.
Het begon met een VR van Guantanamo Bay. Niemand mocht daar in de buurt komen, dus het leek haar goed als mensen echt zouden kunnen ervaren wat daar aan de hand was.
Daarna deed ze voedselbanken; je sluit aan in de rij en maakt dan onder meer mee dat een man letterlijk omvalt, in coma geraakt vanwege een hypo omdat hij al te lang niet had gegeten. De la Pena vertelt erbij dat de honger in de VS nu nog veel erger is.
Ze noemt ook Kiya, een film met 2 zussen die proberen om hun andere zus te redden van een ex die haar wil vermoorden. Het lukt niet en je zit dus middenin een moord.
Een project over vrouwen die abortus willen plegen, maar bij abortusklinieken belaagd worden door tegenstanders. Je voelt hoe het is om Whore in je gezicht geschreeuwd te krijgen. Na deze ervaring vonden zelfs de meest verstokte conservatieven dat het wel wat minder zou kunnen tegen meisjes van 17.
En over LHBT-ers die om hun geaardheid uit huis gegooid worden. 40% van de daklozen komt uit de LHBT groep, dus kennelijk is dat in de VS aan de orde van de dag. Je hoort opgenomen geluiden van een echte scene waarbij iemand verrot gescholden wordt door zijn eigen ouders en het huis uit moet. Je staat er middenin.
Tweede panellid Gabo Arora had zich in zijn baan bij de VN al vaak afgevraagd hoe hij meer empathie zou kunnen opwekken voor de vluchtelingenproblematiek. Hij plaatst je met VR midden in een kamp met Syrische vluchtelingen. Zo wordt het heel tastbaar wat ze meemaken. En het mooie is: mensen kunnen hun eigen verhaal vertellen. Dat hoeven VN officials niet meer voor ze te doen.
Dat heeft impact. Amnesty deed tests; na een VR ervaring waren donaties dubbel zo hoog. Hun commentaar: If a picture is worth a thousand words, than a VR is worth an entire book".
Derde panellid Tiffany Kieran werkt bij Earthxr, een bedrijf dat mensen vooral laat ervaren hoe het is om in de natuur te zijn. Zij probeert klimaatverandering zichtbaar en voelbaar te maken met VR. In Greenland melting sta je tussen de machtige gletchers en zie je ze om je heen smelten.
Net als veel anderen die de ernst van de klimaatcrisis en van de biodiversiteitscrisis inzien, breek ik mij vaak het hoofd over hoe we dit urgente probleem op de agenda kunnen krijgen. In Nederland is dat al helemaal niet het geval; in deze verkiezingen stond het niet eens in de lijst van 10 belangrijkste onderwerpen. Onbegrijpelijk voor wie de ernst ziet van wat op ons afkomt en voor wie weet hoe veel tijd we al hebben verprutst met niets doen.
Voor wie een beeld wil krijgen van wat ons te wachten staat: lees The uninhabitable earth van David Wallace Wells en/of Our Final warning van Mark Lynas. Beide geven aan de hand van een hele verzameling wetenschappelijke studies een overzicht van hoe de wereld eruit ziet bij 3 graden opwarming (het traject waar we nu op zitten), 4 graden, enzovoort. Zelf heb ik mijn leven radicaal omgegooid toen ik het boek van Wallace Wells had gelezen. Wie weet kunnen we met goede VR bij veel mensen hetzelfde bereiken. Ik zeg: elke politicus verplicht een sessie.